AŞKIN KÖR SARMALINDAKİ TUTKUYLA YANAN ALEV VE SÖNMÜŞ RUH...
Saat gece yarýsý 10’u gösteriyordu
Þehir susuz kalmýþ kuþlarýn misali cývýltýlarý eþliðinde
Aðýr aðýr yaðan yaðmurlarýn süpürdüðü aþk tohumlarý savrulurken
Sokaklarda ansýzýn esen yalnýzlýðýn hüzün suretiyle kanayan ruhu canlandýðý vakitler
Bakýþlarý kör ateþ gibi sararmýþ,
Oyun oynamaktan yara bere içindeki masum çocuklar gibi koþuþturan
Yüreðinin eskimiþ mazilerinin kalýntýlarýnda yeniden yeþermeyi bekleyen
Umudun türküsüyle savrulan yemyeþil aðaçlarýn gölgesinden
Kar beyazý dünyayý seyre dalmýþ iki yetim aþýðýn ruhundan damlayan þu kelimeler.
Bir gün kayýp aþk günlüðünün son müdavimleri.
Belki esir olmuþ dünyaya dair avuç açmýþ ýþýltýlý bir yýldýz,
Doðmaya sabýrsýz anne karnýndaki ikiz bebek.
Kararan gökyüzünün arka sokaklarýyla taþlaþan insanlar diyarýnýn
Eli yüreðinde ecel korkusuyla her akþam topraða dökülen hazin umudun yaþlarýndan
Sebebi bilinmez geçmiþin eski yaþanmýþ, þimdiyse yaþanma özlemiyle ruhun kýyýlarýnda demlenen
Kabuðuna sýðmayan kör ateþ çiftinin yýlgýn dünyaya dair son kalýntýyla taþlaþan ruhani bir aþk.
Þafaklarýn solgun hayatýn tarumar yüzleriyle sýkýlgan
Hüznün yaðmurlarýyla yýkanmýþ evlerinde eski resimlerdeki aþklarýyla koyun koyuna seyre dolmuþ
Aþk ýrmaðýndan kenarlara savrulan her dalgada yüreðidir kanayan sýzý.
Gün boyu hatýralarýyla küskün dünyada kalan ömrünü tamamlamaya niyetinden
Keder bulutlarýyla dolanan kötü anýlarýnýn silme kalýntýlarýnda dillenen bir çift sözcük.
Yitirilen her sevgilide hatýra defterinden yýrtýlýp kaybolan bir çift isim.
Acýnýn yýlgýn rüzgârýnda tesellisini ölümde arayan yýpranmýþ bir yaprak tanesi.
Yaþam sarmalýnýn zorba yollarýndaki akýntýlý ömre süzülen kaldýrýmlarýn sonundaki sonsuz yol.
Ýçlerdeki sonsuz bitmeyen acýlý bir yara.
Her mazi kalýntýsýyla deþilen sevgilinin son cümlesiyle ölüm kuyusunun kenarýna yaklaþan yorgun kalp.
Ve umudunu yeni diyarlarda aramaya deðer yüreði güneþin sabah soðuðu acemi ruh.
Aþklarýndan yitirdikleri eski ruhlarýndan sevda arayan topraða karýþmýþ aþk kýrýntýlarý.
Hepsi hüzün, hepsi bitik.
Yaþamýn sonsuz kenarlarýnda atmaca gibi zaman yarýþýyla baþlayan gökyüzünün renksiz ýþýðýnda
Yeni yeni yürümeye baþlayan bebekler gibi ürkek ve tedirgin.
Sakallarý yeni yeni gürleþen yeni nesil delikanlýlarýn ruhundaki kývýlcým
Sanki sonsuz köz.
Lakin sonu belli ölüme adanan ateþ kurþunlarýndan arta kalan iki aþk cesedi!
Ýki kurumuþ fidan!
Aþkýn diyarýnda sonu gelmez savaþýn kaybedeni kesin taraflarý!
Yüreðe vurulan birer çift hançer!
Yetim kalan hatýralar ve bir çift hazin mazi.
Hepsi eskimiþ hatýralarda þimdi.
Belki sonsuz belki fani…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.