yitik vakitlerde
yüzüm gözüm çizik
dizlerim kan revan içinde
sana gelmeden önce aþtýðým nice daðýn
tökezlediðim nice yamacýn hatýrýna
deme…
dudaklarýnýn kapýsýný açýp da
beni yalan eyleme
seher vakitleri
tüm kelebekler havalanmadan
mavi renkleriyle konmadan kýr çiçeklerine
baþlamadan kýrkikindi yaðmurlarý
kalp fýrtýnasý kopmadan
fýsýldanýrken ta uzaklardan eski bir þarký
her neyse
göz pýnarýna düþen
yanaktan süzülen
kana tere karýþan
deme…
mecnun çölünde leylin hatýrýna
onca serap sarmýþken ufku
bir yaný ateþ, bir yaný rüzgar, bir yaný su
yusuf kuyusuna býraktýðýn arzular uðruna
dipsiz rüyalara gizlediðin duygular aþkýna
deme…
duyulan tek þey ilk bahar akþamý uðultusu
elimde papatya çiçekleri
sana doðru zaman
düþmüþüm yollarýna kýrmýzý güller açmadan
benim de kör et gözlerimi
gündüzler bana haram
deme…
deðil mi ki
ölü dillerin ,lal harflerin yurdu savaþ ve ateþ çemberi
þiirlere yazýlý muammalý sözlerin bilgisi
tükenirken soyu
yok olurken kavmi
aðaçlar altýnda ateþler yakýlmadan
öyle bir akþamüzeri ansýzýn
denizler kaynamadan
gemiler suya gölge salmadan
deme..
o güzel günler kalmamalý tozlanmýþ fotoðraflarda...
kýrlarda yine el ele
çiçeklerle süsleyip dünyayý,
her þeyden evvel
ilk buluþulan aðacýn altýnda
öylesine bir vuslat olmalý
tekrar aydýnlanmalý dünya
aðlayan gözler aþkýna
yarým kalmýþ hevesler
direniþler aþkýna
deme
ey kutsal manam
ey çöl rayihasý
þafak kýzýlý
seher yýldýzý
ay yüzlüm
döneceðin gün aþkýna
deme
kaç mevsimi geçmiþ fecirlerden
kaç günbatýmýndan sonra
þimdi son kelamýný söyle
öyle bir söz ki la-mekan
sese ses
günaha azap
ateþe su
deme…
redfer