RUHUMDAN SEN KAYIP GİDERKEN SEVGİLİ...
Yorgun düþlerimin yaðmurlarýnda uðurladým seni bugün
Sensiz kalmýþ odamdaki masamda kurumuþ kâðýtlar
Ruhumda örtülmüþ hayalin ve sen.
Ölüme kök salmýþ bedenimse yas.
Hatýralarýnýn kýyýsýnda cansýz maziden bir ceset gibi
Öylesine çaresiz,
Gökyüzünden ruhuma yansýyan al renkli perdeli gönlüme
Adýný daha duymadýðým kimsesiz hatýra defterlerimdeki duygulu geçmiþten karelere
Dokunamadýðým yüzünden yansýyan odamdaki asýlý resmine.
Anlamýyordum iþte.
Kýþ güneþi misali býrakýp gittin soðuk bir gün yüzünde.
Hatýralar iþkence aleti,
Ruhumdaki yansýyan ýþýltýn hala belirsiz.
Gözlerim kayýp mühürlenmiþ bakýþ içinde
Öylesine durgun,
Öylesine hislice.
Adýný hatýrlatmýyordu sanki bedenimi eskiten zaman.
Aynalar dermansýz seni sayýklamýyorlardý
Hatýrlatmýyorlardý geçtiðimiz sokaklarýmýz
Ötesinden uçurtma uçturduðumuz tepemiz hala bize dargýndý.
Yollar sesleri kýsýk, yaðan yaðmurlara deðin aldýrmadan ruha dokunamazlardý.
Ayrýlýk hýrçýn dalga gibi çarpmýþtý bir kere zihnime
Geceleri ateþ içinde adýný sayýklarken ki sen bilmeden
Sabahlara deðin senin için yýllarýmý feda ettiðim þiirler bana teselli verirken
Fotoðraflarýmýz mazilerimizde gömülürken
Ya yaþayamadýklarýmýz
Kýrgýn güneþle ayý bir türlü barýþtýramamamýz.
Hala kýrgýným sana sevgili.
Sen ki ömrün uðultusundan geçen aciz bir yolcu gibi
Gelip geçiverdin içimden.
Zaman nasýl da zalim.
Kaybolduðum girdabýn çeliþkisinden kaybolan ruhumu
Anýlarýmý,
Çocukluk hatýralarýmý
Rahmetli dedemi, anneannemi
Onlara olan tutkumu sendin pekiþtiren sevgili.
Sensiz kör olmuþ saatler benim ardýmdan dedi kodumla meþgul
Sensiz þiirlerim bana küskün
Nefesini içime çektiðim lalelerin sönük, hissizse kurumuþ.
Sen nerden bileceksin!
Zamansýz yaðan yaðmurlarýn ortasýnda boðulan ki sen deðildin
Ýçimde kararmýþ yüzünden dökülen gözyaþlarýný bil ki
Ne çok silmeyi isterdim!
Hasret zormuþ sevgili
Ömrün ölümle bitecek kýsacýk anýnda yaþamak banadýr haram
Hastayým sevgili!
Belki son nefesimi verdiðimde sen olmayacaksýn yanýmda
Elini tutamayacaðým artýk gün batarken
Okula giderken mis kokulu aðaçlarýn kokusunu seninle içime çekemeyecek
Evlenip ufacýk bir evde koþamayacak artýk çocuklarýmýz.
Artýk ölüm dert ortaðým sevgili
Daralmýþ, hýçkýrýklara boðulmuþ boðazýmdan gözlerimden dökülen yaþta sendin.
Zamanýn ölüme uðurlandýðý o sabah
Sen gözlerini ailenle ýþýl ýþýl açarken
Senin için feda edilen bir ömür topraðýyla buluþacak.
Sen ruhumdan kayýp giderken…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.