Sanki…

sanki biz seninle önceden rastladýk
bir yerlerde
konuþtuk
oturduk
daha önce rastladýðýmýzdan bahsettik
bir tepede birer fincan kahve elimizde;
köpüðünde þekil aradýk
bir de akçaaðaç yapraklarýnýn arkasýndan esintilenen slow müzik listelerinde
kendi yansýlarýmýzý

sanki "sevemem senden baþka" diyordu o melodi
sevgili
günlerden de sendin
doðduðun gün, benim için bir dað olmalýydý
kalbime dokunduðun, yüzüme tebessüm ediþin
gözlerindeki týlsým boynuma asýlý
sesinle büyü eþ sesli
bunda karar kýldýk
sanki içimizdeki kýrýk kuþlar
derinleþti

hayata biraz da geçiþsiz, gün üryan, ben ansýz
arsýzlýk müptela
sense yalnýzlýðýnla, kalbini örste unutmuþ, elinde çekiçle
rasttan bahsettik
öyle eriyen bir düþ görmedim bedenime
günün ortasýnda, sabahýn kýyýsýnda
üþürken ruhumuz, durgun ve sessiz sularý
zamanýn içinden çýkarttým
derinin dýþýndayýz
kendi içimizde bir sýrra evrilirken
uzaðý izlediðinde nefse yakýnlaþan
bir tepeydi gölgen
Sosyal Medyada Paylaşın: