SORMA NEDEN...

Zamanýn alaca karanlýðýnda görüyorum gidiþini
Ýçimden küstürdüðüm sana ait her þeyi.
Tükenen dermansýz hastalýða mahkûm kalmýþ bedenimle
Ardýndan neler gitme dur diyemeyiþimi.
Karanlýðýn peþinde koþmaya çalýþýrken bir elvedayý diyememiþimle.

Sesim öyle boðulmuþsa nefesimin diplerinde
Hatýranla kutsanmýþ þu ömre
Hayatýn neleri elimden süpürdüðünü bilmeden kayýp yýldýzlarýn ardýna gizlenirken.
Sözlerin arka sokaklara saklandýðý gençlik yýllarýn kor ateþinden yanan gözlerle birbirimize bakýþýmýz.
Saatlerin kaç olduðunu bilmeden sokaklarda avare kum taneleri gibi birbirimizden utangaç kaçýþýmýz.
Ne söyleyebilirim senden geriye.
Batan güneþe nasýl aðýttýr yakarým.
Ya sahildeki cansýzca yatan taþ tanelerine.
Üzerine her basýldýkça çektikleri acýyý tarif edebilir miyim?
Bilemiyorum
Öylece sýðýndýðým hayat limanýndan ölüme bakmýþ ve bekliyorum.

Yýkýntýlarýnda kalmýþ bir cesedim þimdi.
Üzerimde aðýr gökyüzü.
Altýmda ölümle aldanmýþ kara toprak.
Kaçamak bir yolu yoktur nedense.
Sevdayla savrulan her gönle ufacýk sevgiyi bile çoktur görene.
Yorgunum sevgili.
Ne senden geçiyor ömür,
Ne de senle buluþamýyor.
Ne yapsam ki bilinmez
Tahta oymalý kulübemde hayatýma sinmiþ nefesin, kokun
Üzerimde giydiðim senin hediyen kazaðým.
Olmuyor iþte.
Sözcüklerden ayrýlýklar engeldir olunmuyor.
Sabahlar bir türlü doðmuyor gökyüzünde.
Yeniden doðmuyor aþka küsmüþ güneþe.
Kýpýrdayamýyor sözcükler.
Kan kuyusunda bilesin aþkýnla can çekiþmekte.

Mazilerde ne varsa iþte de bu yüzdendir.
Eski hatýralar,
Hoþ yaþanmýþlýklar
Ateþ gibi yanýcý birbirine dokunmuþ avuçlar.

Sahibi olmayan hayat sahnesinde,
Bilinmez sokaklardan geçen onca insan arasýnda birbirine ulaþamayan iki kiþiydik iþte.
Ne çok engeller vardýr aramýzda.
Boðazýmda düðümlenen en sevdiðin sözcükler.
Her gece senin için yaktýðým eski lambanýn aydýnlanan seninle ýsýndýðým odam.
Gramofonumdan yükselen senin naðmelerin.
Senin þarkýn.
Þimdi dinliyorum iþte
“SORMA NEDEN”…

Sosyal Medyada Paylaşın: