FANİ DÜNYAMDAN HATIRAM ŞİİRLERİME...

Bendim kaybolmuþ çocukluðun uykusunda kaybolan
Ýçinden geçen kaybolmuþ sözcükleri yeniden diriltmeye çalýþan
Ýçinde kurumaya çalýþan geçmiþin arka sayfalarýnda buhar olaný
Ýçlerinden en deðerli en hazineleriyle düþlerin kýyýsýnda huzurla yaþamalý.

Bilirim ayak sesleri iþitiliyor bir yerlerden
Her ne yankýsý varsa hislerin hepsi ölümle sonlanmýþ her seferinden
Geçmiþ aðýr,
Solmaya tutan yapraklarýn aðýtlarýnsa ruhlarý saðýr
Ölümün soðuk karanlýðýysa düþlerin diplerindeki kayýp.

Savrulan hayatýn ortasýnda terk edilmiþsin bir çocuksam
Elimden avucumun kenarlarýndan kanayan topraða gömdüðüm annemi tutmuþsam
Keder tutmuþ sokaklarý,
Zalim hayatsa aman vermezken ölümle yaþamýn arasýnda nefes almayý
Bir gün olurda gün aðarýnca yeþeren yeniden bir çiçek olmayý.

Dalgalar sarmýþsa ömrün hýrçýn duvarlarýna
Her an her saniye aþýnýyorsa gökyüzünün hüzünlü suskunluðunda
Dökülüyor yaþlar, ardýndan koþamýyorsam çocukluðun
Bir gün yeniden doðar ümidiyle saklanacaktýr gömülmüþ topraðýmda bahtým.

Eskimiþ hatýralar yola koyuluþsa ardýmdan
O zamanlar tüm sevdiklerimden þu yazdýðým þiirlerdir mezarýmda aðýttýr tutulsa
Belki duymasam, uzatamasam ellerimle, dokunmasam onlara.

Bilesiniz fani hayattýr sonsuzluða engel.
Her kýrýlan gönlün geçmiþinde ýstýraptýr biter.
Saðýrlaþan yüreðim, çürümeye yol olmuþtur cansýz bedenim
Nerde yaþanmamýþ çocukluk varsa iþte o dur benim geçmiþim.

Hayattýn þarkýlarý dillerde dolanýr yaþarken
Naðmeler müzik olur ruhlarda dolup taþarken
Ölüm zor lakin yaþamak ondan da beter
Kabrimin yaný baþýnda ne aðýtlar yükselir ne keder.

Geçmiþin yollarýnda kaybolmuþ gözleri yaþlý bir çocuktum.
Kanayan yüreðin uykusundan ne zaman doðruldum.

Ýçim sýzlar durduramaz geçen zamaný.
Elimde bir sihir olsa durdururum aný.

Ölüme yaslanmýþtýr hayat hüznün yankýsý yakýn.
Bilinmez bir zamanýn sabahýnda gömülürse bedenim, geçmez olur ahým.

Sokaklar sele dönmüþ, sevdiklerim gönüllerinde yas
Bir tek dileðimdir kabrinden okunsun þiirlerimdir bana hak…


Sosyal Medyada Paylaşın: