MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

PAMUK ŞEKERİ
Gerçekliğin kendisi

PAMUK ŞEKERİ


Pamuk þekerci geçerken,
Bir kýz gördüm o parkta.
Ýmrenerek bakýyordu.
Diðer çocuklar yerken.
Yanýna oturdum usulca.
Adýný sordum yavaþtan.
Boynunu büke büke,
Gözlerime baka baka
Sustu kaldý yavrucuk.
Ýçini çeke çeke.
Bilmiyordu adýný.
Kimdi bu kara çocuk.
Baban nerde demeden
Diþini sýka sýka
Annemde yok diyerek
Baþladý aðlamaya
Öldüler karanlýkta .
Onlar þimdi toprakta.
Canýmýn yarýsý gitti.
Yarýsý bana yeter.
Pamuk þekeri aldým.
Uzattým kara kýza.
Ürkek ürkek yaladý.
Teþekkür etti bana,
Kalktý gitti usulca geriye baka baka.
Gözlerim daldý ufka peþinden baka baka.

Ömər Yalçýn
24.03.2023



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.