SONU GELMEZ KELİMELER ORMANINDAN RUHUMA DAİR GÜN BATIMINA YANSIYAN HİSLER...
Sözlerin ýssýz ayazýnýn þuursuz sokaklarýnda kaybolmuþ eski mýsra idi kalbim
Sesim hýrçýn zamane yýkýntýlarýyla sorgunlar düþlerin kýyýsýnda vurgun
Ýçimde bitmez eski bir hatýranýn sýkýntýsýyla boðuþan adý bilinmez kelimeler yýðýný
Sorgulanmasý anlamsýz kifayeti bol hisle baþlayan hayat denilen süreçte
Ruhlar yýlgýnlar ormanýnda kayýp bir tutam ot
Topraðýn üzerinde eriyen zamane karlarsa bilinmez sözcüklerden akan yaþ.
Yüreðimde bitmeyen sýzýsýyla sonlanmaya hazýrlanan yolun üstünde bekleyen ýssýz hatýralar
Adý konulmaz bir soðukluk
Bilinmez zamanlar evreninde yitirilmiþ onca büyülü hatýralar eþliðinde.
Oysa kederlere sarýlýp yorulan aciz bedeniyle ýþýldayan hayat serüveninde
Nice yaþanmýþ mazilerle sulanmýþtý kýsacýk ömrün sonu gelmez solgun gül bahçesinde.
Ýçler buruk,
Zamansa kýsalan günlerin soluksuzca geçen saatlerinde hýrçýn, hissizce
Ne çok sarýlýrdý insan bir zamanlar yaþamýn suskun baþlayan sürecinde
Bir bakmýþsýn yürek dünyalarý taþýyamayacak kadar engin
Bir de bakmýþsýn ki fütursuzca savrulan yaprak taneleri gibi sessiz ve ölümün soðuk nefesini hissetmiþ gibi
Durgun ve zamana yenik öylece.
Ýçlerdeyse kanayan yaralarýn biriktirdiði yaþlarla sulanan hatýralar
Hayatýn suskun zamanlarýnda sonsuza deðin gömülen insanlar
Bir daha geri gelmez suya yazýlmaz kelimelerle süslenmiþ söylenmemiþ bir çift kelime.
Solan zamansýz çiçeklerle uðurlanan kayýp insanlara biriktirilen koca hatýralarýn sessiz manasý eþliðinde
Yaþadým, büyüdüm, geliþtim, yaþlandým ve öleceðim diye iç çekiþen soluðun cýzýrtýsýyla yankýlanan hasta yataðýnda
Ýçimde bitmek bilmeyen yas,
Gözlerin ýssýz ormanlarda hatýralarýna adanmýþ karelerle dökülen biçare yaþ.
Boðazlarda yutkunmanýn nafile olduðu,
Soðukça geçmeye hazýrlanan hastane odasýndan
Yüreðimde biriken ne varsa
Yaþamýný kaybedip beni kýsacýk ömrümde yapayalnýz býrakmýþ o eþsiz insanlara
Iþýltýlý bembeyaz atlara binip sonsuzluða göçen insanlarýn sonsuz hatýrasýna söyleyeceðim ne varsa
Ömrün son dakikalarýna yaklaþtýðým vaktinin þafaðýna ilerlerken zaman
Sözlerim kelimelerine iþkenceden feryatlý
Yüreðimse diplerinde vurgun yemiþ canlý ceset.
Dermaný olmaz acýlarýn sonuna yaklaþtýðýmýn bilinciyle
Biterken çileli ömrüm,
Söylenecek ne çok þey varmýþ meðerse
Kuruyan topraðýmda çürüyecek olan cansýz bedenimden yeþerecek umut çiçeðinin yapraklarýndan
Yeniden doðan ilkbahar mevsiminin coþkulu sabahýndan
Tüm yüreðiyle yaþanmýþ sevdayla sulanmýþ hayatlara kucak dolusu sevgilerle.
Biten her ömrün sonunda yeniden doðacak olan vurgunsuz hayatýn esintisinde
Tüm yaþanmýþ ve yaþanmamýþ ömürlere ufacýk yüreðimden dökülen kelimelerimle
Hayaller ormanýndan kayýp aciz bedenimden yeþeren mazilere dair hislerin çemberinden
Zamansýzca bitecek ömrüme hasretle.
Kayýp kelimeler ormanýndan hatýralara doðru esen sýcacýk hislerimin artýk bilirim ki
RUHUM ÖLÜMÜN EMRÝNDE…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.