Toprağım…

Esmer tenine açan begonviller gibi
Seni,
yurt belleye sunaðýna konan kuþlar.
Kanadýnda kayýp bir gün ýþýðý… adýný saklar.
Vakti gelende
sancýlanýr gün doðmaya
Bir damla kýzýla, alayýný boyar…


Kim bilir,
kaç uygarlýk öpmüþtür kýnalý ellerinden…
Alnýnda kýzaran güneþ
niyetlense sönmeye
Kaçý suz ile yanmýþtýr biteviye.
Kim bilir,
kaçý sürgün vermiþtir geleceðe…


Ötede
günberi saatlerin nevruz ateþi yanar.
Harlandýkça bozkýrýn
yanmaya bir çocuðun ayaklarý,
nasýl da özgür,
nasýl da kavruk…
Çatlamýþ tabanlarý,
yaralarýndan sýzan suyun özüne kanar.

Ah topraðým!
Esmer tenine açan begonviller gibi
Seni,
yurt beller sunaðýna konan kuþlar.
Görmez misin?
Kanadýndan, kayýp bir gün ýþýðý doðar.
Sen, güller vadeden…
Biz, güllerinden tarih deren…

Ýnce bir serein düþende göðsüne
adýn dualarýmýzla yýkanýr.
Bilmez misin?
Gül veren teninde gül kokusu kalýr.

Velhasýl
Daha dün
Ardýç kuþlarýnýn kursaðýna kurban verdiðin geleceðin…
Bugün göveriyorsa parmak uçlarýmda
Varlýðýn,
Ferfecir bir zamanýn ölümüdür avuçlarýmda.
Ey, kanatlarýma kundak yaptýðým!
Ben,
en çok özgürlüðü yakýþtýrdým sana…



Yasemin ELMAS
2023/Ocak


Sosyal Medyada Paylaşın: