þiire boyadým gözlerimi, baktým önce senin yaprak gözlerine dinlendim altýnda aðacýnýn dalýnda sallandým en tepesine çýktým bilmeden düþüreceðini
sokaðýn gölgesini, güneþini buldum evinin önündeki taþta oturuyordu bir tarafý han olan atlý, eþekli köylüler girip çýkýyordu yanýndaki kapýdan Halime ablanýn
karþýsýndaki tek katlý evden Mashar abinin sokaðý çýnlatan sesi duyuluyordu karýsý Ayþenim abla biraz boðuk sesiyle cevap veriyordu
çocuk sesleri araya girip çýkýyordu çýkmaz sokaðýn bir ucundan diðer ucuna görüyordum alt katýndan evimizin sen elinde gül kokluyordun bilmem bana mý? yoksa az ilerde sonra karýn olacak kýza mý?
küçük dolabýmdan çýkarýyordum defteri kalemi þiire tutunuyordum en ince kollarýndan çiçeðini, yapraklarýný arýyordum kâðýda dökeceðim umudumu sonra ben oluyordum sen sen ben olur muydun
hiç kuruldun mu bilmem þiirin kollarýna..
16. 01. 2023 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.