ayak diredim durduðum yerde insanlar gelip geçtiler yolun tozu alýndý alýnmadý salkým söðüt söküldü çam dikildi çeþmelerin yeri, abdest alanlar, sokaklarýn sesi yaþlýlar, gençler, çocuklar deðiþti
ruh saðlýðý bozuk Türkân gibi elimde bayrak yok ama düþüncelerim bayrak hep kaldý bende soy- sop, sað- sol demeden eþit bildim, özgür bildim herkesi insan karnesi verdim ellerine
dövüldüðüm oldu kadýnlýðýmdan kanun elindeydi erkeðin zor yaþamak benim
yerim deðiþmedi baba evinde çatýlan kaþtý insanlýðýma düþlerim kaldý hasýr altýnda elimi aldým elime zor döktüm dilimdeki acýyý beni bilen kaleme
gelecek treni bekle dedim her zaman bulunduðum yerdeyim ak karanfilin güldüðü yerde çocuklarýn yolunun kesilmediði annelerin sevindiði sevildiði özlenen yerde gelecek treni, beni bekle..
12. 01. 2023 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.