YALNIZLAR DENİZİNİN KİMLİĞİ BELİRSİZ SON RIHTIMINDAN KAYIP GİDERKEN BEDENİM..
Kelimeler nasýl da sýradan
Ya gözbebeklerimden sýzan bahar yaðmurlarýnýn arsýz cývýltýlarý
Nasýl da kapýlýveriyor insan hayatýn suskunluklarla örtünmüþ yamaçlarýna
Avuçlarý arasýnda hüznünle bir eriyen yaðmur tanelerinim sessiz çýðlýklarýný
Anlatamýyor, susuyor ve aðlatýyordu içinden kopan geçen düþle karýþýk kifayetsiz hisleri.
Kapýlýyordu ruhun hayatýn karanlýk denizlerinin kýyýsýndan vurgunlarla boðulurcasýna
Kýyýsýndan derinliklerine deðin atýveriyordu aciz bedenini
Kýpýrdayamýyordu oysa
Dayanmakta zorlanýyordu soðumuþ yüreðim
Geçen zamaný sustururcasýna kanatýyordu can bedenimin bir köþesini
Bir daha hiç kanatmamýþçasýna
Daðýlýyordu suskunluða yitik sözcükler
Boðazýmda gömülmüþ taþ yýðýný taþýrcasýna býçak deðin kesmiyordu yalnýzlýðýn korkusundan
Bakýþýyordum sesimin duyulmadýðýný bildiðim karanlýk denizimin üstümü örttüðü sýralarda
Anlatýyordu her þeyi tüm yaþanmýþlýklar
Susan yüreðin çýðlýklarýný duyan yoktu belki
Oysa kýyýlara doðru amansýz bir sistir kuþatýyordu ansýzýn
Göz kapaklarý kor olurcasýna dalýp gidiyordu yüreðime doðru uzunca uzadýya
Ölüm kýyýsýnda savrulmuþtuk bir kere
Ayakta kalmanýn,
Zamana direnmenin dahi bir önemidir kalmadýysa
Solan mevsim aðaçlarýnýn sürüklediði masum bedenimle
Karanlýðýn yalnýzlýðýmla kol gezdiði,
Solmaz bir çiçek gibi ruhunun yansýdýðý bir anda
Üþüyen aðaçlarýn çýkardýðý titrek hýþýrtýlarý arasýnda
Yavaþ yavaþ kýyýdan uzaklara doðru kaybolurcasýna uzaklaþýrken
Kelimelerin küskün yalnýzlýðýnýn silik hüzünlü melodileri arasýnda
Bilinmez bir yerlere doðru uðurlandýðým sýralarda
Kýsýk seslerle ardýmdan aðýtla titreyen tüm unutulmuþ sevdiklerimle
Yüreðinden yansýyan mazilerin suskun yolculuðunda uyanýp peþimden koþmayý
Yanýmda yeniden yavaþça yanaðýma masum bir buse kondurmayý
Canýný ölümün sonsuz denizinde yitirmiþ bu masum bedenime
Belki de son bir daha elvedayý çok görenler
Þimdi kýsalan güneþ ýþýklarýyla sulanan þehirlerinizde
Zalim ruhunuzla ýsýttýðýnýz sobalý evinizde
Yataðýnýza geceleri son saatlerinde uzandýðýnýz ve kapattýðýnýzda gözlerini
Arsýzca duvarýnýza hüzünle yansýyan ay ýþýðýnýn uðultularýnda
Suretimle yalnýzlýðýmla avuttuðum mazilerimle ,çektiðim acýlarla
Istýrabýnýzla boðulun.
Rüyalarýnýz yalnýzlýðýmla karabasanlara dönüþsün
Yüreðinizde yaþanmýþ ne bir mazidir kaldýysa
Yalnýzlýklar deniziyle sonu bilinmez bir yolculuðadýr uðurlanan bedenimden kalanlarýyla
Kurumuþ yürek sarýsý papatyalarýn sessiz kül rengi yankýsýyla boðulun.
Yalnýzlar denizinin rýhtýmýndan kayan her yýldýzla gömülürken ölüme
Hiç bitmeyecek sonu gelmez yolculuðun ara perdesinden
Sahnelen umutsuz bir oyunda
Nefesinden daðýlan “ne olur beni duyun “diyen seslerime
Geç kaldýnýz soðuyan bedenime ses vermek için
Akan zaman kara perdeli dumanlarýyla uzaklaþýrken hayat sahnesinden sessizce
Yapmak istemekle yapamamanýn çeliþkisi boyun büktüðü
Duvarlarýndan yansýyan tozpembe beyaz hayalimle
Yitirilen son bir can daha uðurlandýðý vakit yalnýzlar denizinin rýhtýmýnýn son sabahýnda
Bilinmeyen gözlerde yaþ
Taþ kesilen kalplerde dinmez bir sýzý
Ve suskunlaþýp kör olan bakýþlarla doðan þafaðýn sonunda
Kesiþen bir hayat örgüsü
Sözcüklerde acýnýn bilinmez izleri
Ruhlardaysa bir geri dönülmez birleþmez yaþamlarýn soluk izleri
Bizlerden kalansa bakýþlarla yalnýzlar rýhtýmýna yansýyan
Yaþlarýyla kurumakta zorlanan göz bebeklerinin bitmez acýlarý
Kelimelere sýðmaz bir yalnýzlýðýn yalnýzlar rýhtýmýnda yansýyan soluk renkli alýn yazýsý.
Bitmez cefanýn kayýp izleriyle sarýlan masum bir sevginin son sessiz ýþýltýsý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.