vakit çemberinden geçerken evrildim. sakin sular akarken çehremde , o zamanlar neþriyatta gülün tarifi hiç yapýlmamýþtý. gördüm ve coðrafyamda bir tufan kopuverdi. sen farketmeden .
gül , vaktin çemberi daraldýkça menekþe oldu . Aþýklar dergahýnda yer edindim derken , sol yanýmda bitiverdin, sen farketmeden.
bir zaman sonra ki , çember noktaya deðmiþti . Aþkýn sus hali dedi buna derviþler . hiç konuþmadan dursamda karþýnda gözlerim sana methiyeler diziyordu , sen farketmeden .
sessizlik iliþince parmaklarýma , vaktin nasýl geçtiðine hayret ettim . bir çýnar yapraðý koyunca avuçlarýna , sanýrým seni sevdiðimi çok belli ettim .
Ama sen farketmeden…
m nharif
01.12.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebubekir Ocak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.