Örümceğin İntihar Ettiği

devr-i alem gözünün ucunda .
seyyah olmaya lüzum yok aslýnda .
yürek çýrpýnýrken avucunda ,
bakýþlarýn ardýnda bir geçit buldu .
geçemedi .

seni kuþkulara boðan izlerinden
vazgeçemedi .
içemedi denizlerinden
suyunu kana kana .
boðulsaydým derken o sularda
saçlarýnda bir girdap buldu .
dalamadý .

düþler kurulasý kainatýn süslü tablosunda
kalamadý .
benim adým ,
kayýp destanlarýndý sanarken
yazgýsýnda bir serap buldu .
göremedi .

karanlýk önüne ýþýk saçarken
ayna ,
þahit olduðuna sustukça kýrýldý.
kimse görmedi bunu
ve görmeyecek.

erimiþ daðlarýn üstüne döküldüðünü ,
kimse bilmedi .
ve bilmeyecek .

örümceðin
intihar ettiðini
kimse duymadý .
ve duymayacak .


adýmlar gidilesi yollarda ziyan oldu .
geçmedi dilber sokaðýndan
ve hiç geçmeyecek .

ötüþüne nice evler aþiyan oldu
sevmedi bülbül menekþeyi
ve hiç sevmeyecek .

zaman örümceðin yazgýsýný bozunca
intiharýn inkarý çare olmadý çaresizliðe
menekþenin en güzel hali solunca
meyletti münharif kimsesizliðe .

Sosyal Medyada Paylaşın: