Hangi cenâha baksam derler ki, O gidince lambalarýn tümü aydýnlýðýna küsmüþ . Zifirî bir semâ ve bulutlar baþýna üþüþmüþ . Ahvâl böyle iken , “Ben neden binlerce kandilde yaþýyorum ? “ diye sorsam , Baþýmdan aþaðý tonlarca yaðmur dökülürmüþ .
Hatýrla !Feraha kavuþman dileklerimle bu bir vedadýr demiþtim . Yol hududundan bihâber siyah gül , yolcu ise kendinden elbet . Belki yalpalýyorum evet , evet belki daha ölmemiþtim . O yüzden sabret biraz, olur mu ? Lütfen sabret .
Öyle ya , umarým vicdan sadece içini acýtmaz demiþti . Nefretin aslaný kesilip zihnimde kükremiþti . Sen , sen artýk benim ardýmda býraktýðým siyah gül , Söylesene ! Dünya kadar döndük birbirimize . Ne deðiþmiþti ?
Fazlasýyla fevrî bir sükût týrmalayacak kulaklarýný , Zaten her yere a’mâsýn . Bulmayacak seni saðýn solun . Bir buseyi bile çok gördüðüm o kelebek yuvasý dudaklarýný , Öpmeyeceðim asla , sevmeyeceðim sol yanýný .
O , Tek harfe sýðdýramadýðým . . O , zulüm ,eziyet ve kývranýþ Ve o nefret ile dolup taþmýþ . Öfkem ile hemhâl olup bakýþmýþ . Benim , o benim tek harfe sýðdýramadýðým ; Baksana göç bize ne kadar yakýþmýþ .
münharif
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebubekir Ocak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.