Vaziyetimdir!

Maðlup bir nefese karþýdýr minvâl öyle ki yokuþ.
Ve ben daha 23 adým gidebilmiþken ölmek istiyorum.
Toprak atmak ile mi baþlýyor sence bu yokoluþ?
Sükut etsen bile ne cevap vereceksin biliyorum gönül.




Nisyân, pençesini boðazýma takmýþken daha böyle,
Bir Araf kurup zihnimde alýp baþýmý gideceðim.
Damarýnda ki kan kurumadan diyeceðin ne varsa söyle,
Bir kurþun kalemle seni beyazlarda katledeceðim gönül.



Varma üstüme deyip feleðe küfür nidâlarý attým.
Gafletin vurucusu gafil avladý beni daha henüz.
Koptu diz baðým, aðýrlýðýndan battýkça battým.
Çelikten bir yüreðim varmýþta sende bana pürmüz olmuþsun gönül.



Derdin kemâle mi erdi sanki?
Ne diye bu sende ki mahir bakýþ.
Arzu ettiðin herþey mahvoldu da
sýrada ben miyim artýk?
Ah benim yazýma ayaz deðdi kýþýma kýþ,
Uðruna bir bilsen neler alýp neler sattýk gönül.



Aranýp duruyorum yansýmayý
O aynada gördüðümün.
Sonra birden aðlýyorum
Farkýna varýp öldüðünün.
Kendimi,
Kendi ellerimle gömdüðümün,
Sela’sý okunmamýþ daha, ne acelen var söylesene gönül.



Münharif ~ EBUBEKÝR OCAK
Sosyal Medyada Paylaşın: