Ýnsanlarýn gözlerine inanýrým ben Kokusuna teninin Yüreðinin gülüþüne.
Göðüne inanýrým ben insanlarýn Ýçinde nasýl bir umut taþýdýðýna En iyi bildiðim þey budur belki de.
Barýþýna inanýrým ben insanlarýn Çocuk kalbine Büyük yalnýzlýðýna bir de.
Gerçeðine inanýrým insanlarýn ben Ben sormadan, onlardan duymayý istediðim gerçeðe. En önemli þey bu olurdu herhalde Ýnsanlarýn gözlerine bakýnca bunu anlamak yordu beni.
Kimsenin saklamayý bilmediði þey bu herhalde Her þey orada çünkü Ruh oradan baþlar konuþmaya.
Denizler gibi dalgalanmaya Dalgalar gibi köpürmeye Ve kelimeler gibi kýrýlmaya...
Korku oradan verir kendini ele Umut oradan görünür kýlar kendini Dizlerinin üzerinde ayaða kalkarak Oradan baþlar yaþam, bir çocuk gibi yürümeye.
Belki bir sürü þeyi eksik yazdým Ýnandýðým bütün her þey doðru ama Ýnandýðýmý sandýðým insanlarýn bir çoðu yalan Ben buna bir türlü inanamam.
Meriç Aydýn 30. 11. 2022 Saat 09. 30 Sosyal Medyada Paylaşın:
Meriç Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.