Kapı

Kapý

Aðzýnda biriken kalabalýðýn celladýydý sanki
Ruhunu geç teslim etmiþ küffarýn
Dilinde varsa yoksa naðmelerden bir çalgý
Üryan geldim üryan giderim þarkýsý
Sormalý mýydým kuru gürültünün kar etmediðini
Yoksa
Bir savaþýn nal seslerini mi söylemeliydim..

Kapý yerinde duruyordu oysa
Akýlsýzlýðýn gölgesinde kaç çarmýh varsa kurulmuþ
Kaç gölge yere düþmüþse asumandan
Kýrýlan bir tahtanýn açtýðý delikten kafa üstü
Usul bilmez, hadsiz, hergele bir meleðin
Kanatlarýnýn rüzgarýydý halbuki
Esen delice bulutlardan topraðýn rahmine..

Gecenin üstüne sis çöküyordu yavaþtan
Gölgesini kemiriyordu kuytularda fareler
Muþtularla beraber hangi sabahýn elçisiydi o
Ýnce bir hýrkanýn altýnda bekleyen
Zayýf, sýska, varlýðý gün doðumundan önce görünmeyen
Bu kadar aþikar mý olacaktý söylenen sözler
Yoksa dillerin kelepçesini mi açmýþtý fikri yobaz þarlatan..

Kapýnýn üstüne güneþ doðuyordu
Doðudan, daðlarýn ucundan göz kýrparak
Ne kadar eþkýya varsa yeryüzünde çiçeksiz
Haber verin ulaksýz atlasýnlar yardan aþaðý
Cibril insin göðün yedi kat üstünden
Elinde kemendi dilinde sözüyle haykýrsýn
Ve konuþsun tüm haþmetiyle yeryüzünün..

“Kapýnýn üstüne güneþ vuruyordu”…


Ünal Çagabey

Sosyal Medyada Paylaşın: