uzaklaþýp gittikçe seni görmek umudu bütün sökükleriyle sevdamýn ardýndan koþuyorum bir bebe tüme sararken ipleri birlikte eksiliyoruz rengârenk çözülüþlerde
o yýllar içinde bir günü özlemekle geçiyor ömrüm bir sedirde sen baðdaþ kurmuþ durmadan sözlerin yerini deðiþtiriyorsun ben pembe bulûzumun güzel olup olmadýðýný soruyorum yakasý uzun olmuþ demiyorsun bir zavallý yoksul var aramýzda ona çoðalýyoruz ve bütün duygulanýmlarýmýzý bir güne sýðdýrma çabasýnda yýllarla týkýþ týkýþ sen býrakýrken sözü ben alýyorum
uyku gelmiyor aklýmýza sanki ’an’ kaçýp uzaklaþacak bir adým atarsak kapý dýþarý bir daha böyle gülmeyeceðiz dedikodu da arada bahane seslerimiz çekilirse aradan öleceðiz özlemden
biliyor gibi bir daha böyle yüz yüze bir kitabýn sayfasýnda susacaðýmýzý bizi baþkalarýnýn okuyacaðýný aþk ýþýðý hiç sönmüyor odada aramýzda sarý sarý gülümseyen lâleler de biteceðini bilmeden yüzümüzde ince ince salýnýyor