bir de þiirin ucu kaçsýn isterim alýp baþýný gitsin otursun bir söðüt altýna veya bir deniz kýyýsýnda turlasýn hep mavi baksýn gözleri mavi görsün büyük kuþlardan biri dans ettirsin serçelere gökyüzünde uçurtmanýn kuyruðuna takýlsýn
hep insanlar savrulacak deðil ya dýþtan gelen esintilerle ölümler hep baþ aðrýtýp, yuva yakacak unutacak can caný külü acýya sývanacak ayakta dik durmaya çalýþacak çocuk baþý yaralanan ana yýkýlan baca. bir de savrulsun þiir alýp baþýný gitsin deli sevdalara dalsýn sonu gelmez hülyaya
yanýnda yýlký atlarýnýn girsin adýný bilmediði ülkelere sorsun, insanlar nasýl ne yer ne içer nasýl yaþar yeter mi katýk ekmeðe içlerinden birileri küfür eder mi birilerine yer mi birilerini birileri nasýl tüter baca ocak nasýl yanar?
biraz da sen hava al þiir zehirlenme acýnýn ziftinden ölüm kokusu var havada karanfil göðsünü aç nefes al derin derin ve aç dünyanýn bütün pencerelerini yaþam dolsun içeri
hâdi!..
11. 10. 2016 / Nazik Gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.