Sahipsiz
Buraya kadar her þey yolunda
Sonra daðýlýyor her þey bir anda
Mesela eskisi gibi geçmiyor sokaktan bozacýlar
Günlük gazete satmýyor büfeler
Çok sevdiðim o filmi artýk göremiyorum
Afiþlerde
Dünya deðiþti biliyorum
Peki ya sen..
Güneþ ayný güneþ diyor herkes
Ama ben buna inanmýyorum
Ne eskisi kadar sýcak ne de o kadar aydýnlýk
Sanki mecburmuþ gibi doðuyor o da
Ve ben her þey zaman gelir deðiþir diye
Ýþte herkes gibi artýk umursamýyorum
Kimbilir bir yerlerde hala benim gibi olmayan
Birileri var diye umut ediyorum
Ama en fazla köþeyi dönünce unutuyorum
Bilirsin iþte ev kirasý, faturalar
Birikmiþ borçlar
Hayat nedir sorarsan
Ay sonunu getirmek derim
Bunca telaþ arasýnda aþk da neymiþ
Güler geçerim..
Bazý geceler dostlar arýyor iþte eskiden kalma
Artýk eski
Þiirler okuduðum günlerden kalma yani
Onlar da öylece, bak hayat pahalý
Artýk baþka akþama diyor
Ve ben bazen düþünüyorum
O kadar zamaným var mý diye
Yani bir akþam daha yaþar mýyým
Bilmiyorum
Kelebek ömrü kadar
Bazen biraz daha az, kanatlaniyorum
Bu günden geçmiþe bir iz arýyorum
Dinginliði yok mu bu hayatýn
Umarsizligi
Kimsesizligi
Ýþte ona kapýlýp gidiyorum
Bir çocuk karþýlýyor beni orada
Ýnan bana kendimden utanýyorum
Böyle geçiyor günlerim
Geceleri hiç sorma daha beterim
Ayný güneþ dedim ya
Keþke hep ayný olsa
Daha beterim..
Avuçlarý açýk ne çok insan var bilsen dýþarýda
Sadece bir ekmek parasý deyip
Ýnandýðý her þeyi yoluna seren
Sonra alýþýyor insan
Umarsýzlaþýyor
Gel gör ki yine bir parça kalbi kanýyor
Eve döndüðünde ekmek aldýðý için
Sýcak bir çorba yudumlayýp derin bir oh çektiði için
Yok yok sadece ben deðil herkes böyle
Sokakta ki adam, evde ki kadýn
Okulda ki çocuk
Tepede izleyip duran adamlarýn gölgesi altýnda
Nefes alýp duruyoruz iþte..
Sen nasýlsýn..
Hala hüzünlü müsün hani sonbahar ya
Sayýyor musun yapraklarý
Dalýyor musun uzaklara
Sahi epey oldu
Sen nasýlsýn..
Dünya dönüyor biliyorum
Ýkimiz de içindeyiz
Sen bir yerde
Ben baþka yerde
Sahi epey oldu
Özlüyor musun ?
Kýrlangýçlar göçerdi yaðmurlu sabahlarda
Pencerenden izler onlar olmak isterdin
Göçerdi sanki bütün kuþlar
Ve sen pencerenden hayallere dalardin..
Penceren o kadar büyürdü ki bir anda
Hiç bir zaman özlemini duymazdin özgürlüðün..
Yaðmur yaðdý, fýrtýna koptu
Dünya yerle bir oldu
Sen hep pencereden olanlarý izledin.
Kýzmadým sana
Sadece olanlara.. sadece olmayýþýna..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.