Bize dokunuyor çocuklarýn küçük elleri, sobeleyip kaçýyorlar. Koþmaya mecalimiz yok belki de isteðimiz. Oyun saati durmuþ kimseler kurmuyor!
Bir ekmeði ikiye bölüp arasýna yoksulluk dolduruyorum Katýk ediyorum yutkunarak geçtiðim lokantalarý Çorbaya eksik düþüyor limon, Saçlarým da briyantin fiyakasý.
Yakama asýlan bu karanfil kimin? Hangi düþe dokunur þimdi bisikletsiz çocuklar Hangi çýtalý bana vaat edilen hayat? Bu rüzgâr kimin þimdi taralý saçlarýmda Ya mavi göðün altýnda ýslanan bu çocuklar?
Tozunu silsene oðlum! Dün geceden ay tozlarý serpili, ökçesi düþük ayakkabýnýn Silkelesene hayatý bir avuç kandýrmacaya. Kansana oðlum yeniden! Kansana!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaan ali kolcuoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.