Geçmiyor üstadým öyle kalýyor insan. Sadece buluþmalar en aza iniyor iþte. Güneþli havalara mahkum kalabalýk bir yalnýzlýkla boðuluyoruz biraz diþ aðrýsý, az eklem ha bir de, kaburganýzda biraz sýzý.
Geçmiyor iþte, annem öpse geçer belki ama yüksünüyorum iþte. Fark etmek geç oldu artýk yaralar daha bir geç kapanmaya baþladý Nefes almalarýmýn arasý daha sýk. Bu devamlý öksüren ben, bana ne kadar da yabancý! Üstümde kaldý azlýklarým bu yüzden geçmiyor
Ne içindeyim düþün ne dýþýnda kalmalýyým bazý yapaylýklarýn Boðulup gitmeli diyordun ya boðuluyorum iþte gri bir duvara Duvar yüzüm, öldüm desene?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaan ali kolcuoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.