Yetmiþlerin sonu seksenlerin baþýydý
çocuklar annelerinin ördüðü kazaklarý giyer
diktiði elbiseyi gömlekleri giyerdi
tozlu sokaklarda patlak top sektirmenin
mutluluðunu duyumsarlardý kirli yüzlerinde
sevgi saygý güven candanlýk
eksik olmazdý gözlerinden
bazen bir komþu teyze toplarýný kesse de
duygularýný hisseleriyle örüp
hayatýn akýþýný mutlu yaþarlardý gülümseyerek
dolgun baþaklar gibiydi sevdalarý
imbiðinden güneþi geçirerek
karþýlýksýz severlerdi tüm canlýlarý
aza kanat eder ellerinde ne varsa paylaþýrlardý
komþusunu kollar gözetir kardeþ bilirlerdi
tersten yaþamazlardý masallarý..
Vatanýný çok sevip yanlýþ anlaþýlanlar da vardý bir de
sevdasýna küsmeyen Sevdazan’dý O’nlar
on yedi yaþlarýný hüzünle anýmsatan
denizlere baktýkça kalplerini acýtan..
Büyüdü o çocuklarýn çoðu þimdi
iþ sahibi kariyer sahibi oldular
ama geldikleri yeri unutmadýlar
aile kurdular çocuk sahibi oldular
vicdanlarýný sevgilerini deðer yargýlarýný satmadýlar
sayýsýz duygu öbekleriyle
seneler bütününde
vefaya bayrak oldular
þiirler yazdýlar
yazýlar yazdýlar
eskiye dair
vefaya dair
sevdaya dair
dünlerine teþekkür ederken
devrilen her güne inat
umutlarý boyunlarýna astýlar
bir þey vardý ki içlerinde
az sevmeyle baþlasalar da güne
düþleri kavurup yüreði zan’dan soyarak
gönül derðahlarýný güllerle donatarak
bir baþýndan bir sonundan
söyleyemediklerini anlattýlar
dillerinin döndüðü yarým asýrlýk Türkçe’leriyle
aruz deðil hece deðil serbestçe
sanat saðlamalý toplumda
geçen ömrün seranatýydý
göç eden kuþlarýn kaderi
karýncalarýn telaþýydý
yeni kuþaklarýn her birine
emanet olan yaþanmýþlýklarý..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.