Diyelim mi, dil kýrýlýr yen içinde Sen beni tanýmazsýn Ben seni nerden bileyim Tanrý selamýdýr ne olur ses ver…
Derdimin hamalý deðilim Anasýyým babasýyým Dokuz göbek evvel atasýyým Kalbimin acýsý yüzüme düþtü Gözlerimin altýnda bir kaç hare Ruhum iki büklüm Ne kadar dik dursam Bu kederin baðrýnda doðrulamam bu gün
Öyle mi ýssýz Öyle mi tenha Hiç mi gürültüsü yankýsý yok bu þehrin Sanki bütün seslere hasretim Sanki onca çaresizim Bir gölge düþse dilime Bir rüzgar esiverse Yahut damlasa bir çeþme Yahut sen …
Ben! Takatimi yitirdim çoktan Yaþým olsa da kýrk Ayrýldým cümle vardan yoktan Ettim heder , Ömrümü bitirdim çoktan Nasýl aðlasam, nasýl anlatsam Ne olur ses ver Bir harf bir hece Kapýsýndan dilenci çevirmeyenlerin cevrince
Ses ver… Ses…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.