Sessiz olalım incinmesin anılar....

Ampulleri sökülmüþ duylarýn boþ, anlamsýz salýnýþý
Hep mi acýtýr bir insaný
Sanki...
Kendini odasýna asmýþ hüzünbaz bir ergen gibi
Sanki hayatýna kahredip taburesini tekmelemiþ bir mahkum gibi
Sanki son yapraða kadar tahammül edememiþ
Kendini ateþe vermiþ bir takvim gibi
Ne bileyim öyle dertli iþte
Öyle dertli...

Sessiz olalým incinmesin anýlar
Demir kapýyý usulca aralýyorum
Sanki boþ odalarda benim gölgem
Onun gölgesi
Onlarýn gölgeleri var
Eðiliyorum kilit parkelerin arasýnda
Kederli bir ben var yaþýmýn yirmisi ama sanki…
Sanki...


Giriþte soldaki ilk pencere
Benim odamdý orasý
Dý lý geçmiþ zaman
Kaç haciz
Kaç yoksulluk
Kaç kahrediþle oturdum önünde
Kaç vazgeçiþle boðuþtum
Kaç kez incitildim

Birden buz tutuyor herþey
Öyle soðuk öyle ayaz
Burda daha mý soðuktu kýþlar
Hep mi kar…
Ýliklerime kadar iþleyen bu soðuk
Bu kahýr…

Elektrikli bir ýsýtýcýnýn ýþýðýnda oturuyorum bazý akþamlar
Arabesk þarkýlar dinliyorum
Yazýyorum çiziyorum
Kýzýyorum küsüyorum
Ölmek istiyorum ölemiyorum


Yanýndaki pencerede garip bir þekilde Ramazan ayý duruyor sanki
Ýftarlar sahurlar
Top sesleri
Sahanda yumurta
Paçanga böreði mi ordaki
Ispanaklý çörek sanki
Ve viþne suyu!!!
Onun rengide birden hüzne bürünüyor
Kan gibi…

Bayramýna kavuþamamýþ
Bayram edememiþ ramazanlar….

Odalara girmeden üst kata çýkýyorum
Mutfakta çýkan yangýn
Duvarda hala taze kokusu, isi
Çekmeceler kýrýk dökük
Musluða baka kalýyorum
Sular mý kesilmiþ
Faturalar mý ödenmemiþ
Yine yemek yapmamýþým
Yumurta tavasýna gidiyor elim…

Ama en çok
En çok bu balkon acýtýyor canýmý
Kaç kez intihar etmeyi düþünmüþtüm
Kaç kez dibe vurmuþ
O kattan atlayarak ölünmezdi
O hikaye orda bölünmezdi
Tüpten mi zehirlenmeliydim
Ýlaçla mý neyle ölünür bilmiyordum
Ölmek istiyor ölemiyordum
Bir çare bulup gülmek istiyor
Gülemiyordum.

ve fakat geçiyor herþey
Yokluðun üstüne varlýk
Darlýðýn üstüne dirlik geliyor bir gün
Dibe vurup çýkmýþ binin hikayesi bu
Zehrini yutmuþ
Kýrýlmýþ incinmiþ yontulmuþ birinin hikayesi
Unutuyor insan
Hiç olmamýþ gibi
Hiç dertlenmemiþ, hiç üzülmemiþ gibi
Dört elle sarýlýyor yaþama
sanki hiç ölmek istememiþ gibi
Deðiþiyor bir mevsim
Bin mevsime deðermiþ gibi…


O hikaye orda bölünmezmiþ…
Ömür takdirden ibaret verilene kalben mümkün olsa da fiilen itiraz edilmezmiþ...

Sosyal Medyada Paylaşın: