Nasýl bu hale geldim biliyorum ben Ezan okunurken eve gel diyordu annem Akþam üzeri Þule abladan korkulu hikayeler dinlemeyecektim Cinleri bilmeyecek perileri duymayacaktým basamaklarý korkudan üçer beþer çýkmayacaktým.
Kapýnýn önünde düþüverip kýrýlan bir ayak ile korkup odama gitmeyecek sabaha kadar aðlamayýp o kýrýðý içime gömmeyecektim.
Aksayan bir ayak mý bir yürek mi bir ömür mü. Gün be gün her gözde tökezleyip düþmeyecektim. Yaþadýkça bitmiyor ömür basamaðý nasýl bu hale geldim biliyorum annemi dinleyecektim. Tarhana kokusu sararken etrafý akþam üstü divanýn üzerinde babamý bekleyecektim sevinçlerim elimde taze ekmek kokusu gibi böyle her akþam yeniden düþmeyecektim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.