Anlatıyorum Ama Sen
Bir psikiyatri koltuðunda buluyorum kendimi!
Anlat diyor doktor, anlat!
Ya da sonsuza kadar sus diye içimden mýrýldanýyorum.
Ne anlatayým veya nasýl, seni hiç tanýmýyorum ki?
Ýnsan yakýnlarýna hatta en yakýnýna bile anlatamazken, anlatsa bile yabancý kalýrken cümlelere sen beni nasýl tanýmlarsýn üç beþ kelimeyle?
Ya ben nasýl özetlerim serçelerin soðuktan donarak öldüðünü, kedinin kýrýk ayaðýný, dilencinin gözlerindeki açlýðýný, þehit anasýnýn dramýný, yanýnda vurulan arkadaþýnýn korkmuþ yüzünü?
Anlat!
Oysa anlatacak ne de çok þeyim var.
Yalanlar, kandýrmalar, korkular…
Köþe baþýndan gelen kepenk sesini.
Gereksiz korna seslerini.
Ýþ makinelerini.
Zýrlayan veletleri.
Özlediðini söyleyen delikanlýyý bende diye geçiþtiren gamsýzlýða vurmuþ kýzý.
Gazoz kapaklarýný kuma, topraða, deðmeye hasret gitmiþ ayaklarýmý.
Anlat!
Sen anlatýr mýydýn?
Anlatmaktan yorgun anlaþýlmamaktan susmuþ, sessizliðine kapanýp kelimelere boðulmuþken mi?
Rahipler miydi konuþmama yemini edenler?
Yoksa onlarda mý fark etmiþlerdi bu dünyanýn üç kuruþtan mezatta gittiðini.
Belki de bütün bildikleriniz yanlýþ ha?
Erdem kelimeleri fýsýldarken çaldýðýnýzdan olmasýn sakýn?
Namaza dururken þeytanla iþbirliði yapmak veya!
Korkmak mesela ani seslerden günahtan sakýnmadan iþlemek suçu fütursuz.
Anlat!
Yoruldum da mý susuyorum acaba?
Yazmanýn baþý, dinlemenin omzuna daha henüz vakit varken oysa!
Tabuta da konduramýyor insan kendini.
Kefen, mezar ve hiçlik hesabý yaparken daðýtýp toplayamadýðým hayat!
Kafamýn içi karmakarýþýk susmak düzlemiyor yaþantýmý.
Acýrken caným, buz(a) kesmeli bir yaným.
Duygularým sýcak ama pencere açýk kalmýþ olmalý bedenimde bir ürperti.
Anlat!
En baþtan mý?
Biraz geç kalmadýk mý konuþmaya?
Hikaye tam olarak nerede baþladý?
Anýmsamak güç belki de iþime gelmiyor.
Hep kaçamak cevaplar bir ara konuþuruz.
Bir ara...
Aslýnda konuþmaya deðil verilen bir ara; yaþadýðýmýz hayata.
Kiminin vazgeçiþ kiminin yeni baþlangýçlarý.
Ölen, doðan, seven, terk edilen, yeniden seven ve sevilen.
Sonra içilen... içilen…
Sabahlar konuþur geceden kalan ekþimsi tadýn gýrtlaðýnda býraktýðý tadý.
Piþmanlýklar arasý ve unutulmaya yüz tutmuþ hatalar silsilesini de.
Çýkan dünyanýn çivisini yerine çakmaya çalýþan parmaklarýný kanatýrcasýna çabalayan adamlar görüyorum.
Suskun, susmuþ…
Kiraz mevsimi de geçti
Güzdeyiz þimdi
Kýþýn yakýndýr düþmesi.
Hep geç kalýnmýþlýk ve anlatma meraký içeren konuþma balonlarý var insanlarýn tepesinde.
Oysa bir sükuta ne yaprak ne rüzgar saklar kendini fýsýldamaktan.
Anlat!
Anlatýyorum ya sen duymuyorsun.
Yýlardýr anlattýklarýmý duymayan diðerleri gibi!
Dedim ya hikaye çok uzun belki bir ara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaan ali kolcuoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.