Sen Kokuyor Bu Şehir

Bu þehir niye hep sen kokuyor?
Niye adýnla baþlýyor sokaklar?
Durup durup nasýl da,
bir kýrmýzý konuyor dudaðýna
Muzipliðin yüzüme ayna.

Begonyanýn adýný sen yapmýþlarda
Sana yaðýyor þimdi tüm bulutlar
Seni topluyor bu gözler
ve içime sen düþüyor bir asýrlýk.

Eskimeyen bir yüz seninki
Gönül çelen
Afrodit’i kýskandýrýr
Bir çocuk bile görse hayran kalýr.

Elimi tutsana...
Sýcaklýðýna özlem,
uzun soluklu bir yalnýzlýk.

Sen kokuyor bu þehir
Ýçim seninle dolu
Yine de hep eksik kalmýþ sol yaným.

Gel deyiþimin kaçýncý ertesi
Bahar sana mý gülüyor?
Ya ýsýran güneþ!
Çiy yaðmýþ sabahýn önünden saçlarýna
Ipýslak…
Tenin þimdi ay ýþýðý kadar narin, kýrýlgan.

Bu þehir sen kokuyor
Kokun daha önce yazýlmamýþ
bir güfte…
Seni çalan þu sokak mýzýkacýsý
bilmiyor sana çaðlayan düþlerimi.

Gece ve gündüz yok burada
Ne ayaz bilir bu senli sokaklar
Ne yakýcý bir yalaz
Sen bu þehrin tam göbeði
Her noktasý sen
Saðý ve solu hep sana çýkan
Yokuþlarý bile baþka bir tarif.

Sen rüzgarý ardýnda býrakan
Saçlarýna deðdiðinde
fýrtýnalarý üzen
Bir düþün matemi gibi sessiz
Ama aþkla dolu.

Küçük ve narin parmaklarýný
bir mahcubiyetle gösterirdin de bana
ben yine de boynun derdim
Tenin en çok
onda gösterirdi kendini
Yüzün esmerdi
Elin kumral
Ya gözlerin
ki en çok ondan baktým ben bu yeryüzüne
Ve hiç bilmedim ne savaþ ne kavga
Soluk soluða
Koþmalarým bundan
Seni yakalama umudu
Sana varma... Ama ne mümkün...

Bu þehir hep sen kokuyor
Baþtan aþaðý donatýlmýþ
bir sarý çalýyor
günün aydýnlýk yanýna
Yarýný olmayan gölgeler
senin ayak izlerin
Aynalar seni sýrlýyor.

Kaç çentik daha kazýnýr bin duvara?
Týrnaklarým kan
Ýçi beton artýðý
Kanatýrcasýna asýlýyorum da
bir sen, köþe baþýndan çýkýp gelmeyen.

Senli cümleler bile ne anlamsýz kalýyor,
elimin terleyen avuçlarýnda
ki hala sýcaklýðý...

Gülümsüyorsun biliyorum
Hep sade bir tebessümdün sen
Kahkaha oturmuyor iþte sana
Yüksünmek gibi aðýr gelirdi.
Pera’yý hatýrla… Ankara Garýný!
Sokak satýcýlarýný…
Çalgýcýlarý…
Eteðini savurtturarak salýnýþýný
Kaç hayran bakakalýrdý da
Ben bir baþka bakardým sana
Sende bir özlem tutkunu
Sende bilinmeyen uzak diyarlar
Sende bir yaþama sevinci
Kavuþulmayan
Her aþka inat
Besleyen, doyuran
Ve tekrar tekrar sana acýktýran.

Bu þehir sen kokuyor da
Kokun aklýmý çeliyor
Rüyalarým sana ezber
Ýçim sana yangýn
Ateþim sen
Kor biler her gece kasýklarým
Sabaha sancýlý bir sýzý.

Gitme...
Gitme desem ne gam
Þimdi uzak bir kente düþüyor
kirpiklerin
Topuklarýn bir baþka
þehirde caddeleri arþýnlýyor
Vitrinler seninle süsleniyor

Vale seni selamlýyor zarif geçiþini
Bayýn aklý sende kalmýþ olmalý ki
Dönüp dönüp sana bakýyor
Yanýndaki kadýna inat
Hep böyleydin sen
Ve bilirdin
Hoþuna da giderdi
Sevilmek güzel derdin
Keþke bende herkesi
beni sevdikleri kadar sevebilseydim.

Adýný anmak güzel
Seni beklemekte
Sormuþtun ya?
Sana yazmak mavi
Sana çalmak tüm renkleri
Fýrçanýn ucunda senli bir pastel artýðý
Tüm renkleri yine ezen bir mavi.

Nedir bu mavi?
Kim yazdý seni mavinin doruðuna?
Þahikaya kim öyküledi?
Kaç romanda adýn bir týný?

Bu þehir hep sen kokuyor
ve þairler senden bu yana,
hiç bir kadýna yazmýyor.
Eli deðmiyor kimsenin
salkým tanelerine.

Bir kuzguna bile
seni soruyor postacý!
Bu þehir sen koktukça
senli düþler kuruluyor
Sana adanmýþ çaputlarda.

Ve ben hatýraný sýcak tutmak için
hiç bir gayrete sarýlmýyorum
Senli olan her þey bu þehre bir si mge
Çatlak bir duvar
Bir kedinin süt kabý
Pinekleyen ihtiyarlar
Sahilin tenhasýnda ki sevgililer...

Bu þehir seni özlüyor!
Ben susuyorum yüzünün
bana yansýyan aynalarýnda
Biliyorum…
Sen... Asla...
Söyleme sakýn derdin!
Merak etme söylemedim.
Bende kalan bu sýrrýn...
Seni sýrlý camlara býraktým
Özlemle...
Bu þehir hep sen kokuyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: