solan geçmiş

bana bir türkü söyle babo
varsýn yerlerde sürünen hüznüm geberip gitsin.
ister yýkýlsýn her yer, isterse yansýn.
isterse yer yerinden oynasýn umurumda deðil
mermilerin oynaþtýðý bu yerlerde ölüm kol geziyor babo.
ateþ böcekleri gibi cirit atarken iz mermileri.
kurþun seslerine çoktan alýþtý kulaklarýmýz
*
akþamla birlikte silah sesleri çöküyor her yere.
ayný gökyüzünün altýnda gülmeyi unutturdular babo.
yýldýzlarýn ýþýltýsýnda gülümsüyordu yetim gözyaþlarýmýz.
boþa düþüyordu kurduðumuz o hayaller.
odalarýmýz hep karanlýktý babo.
umutlarýmýz tükenirken sönüyordu ýþýklarýmýz.
bizim hissemize hayal kýrýklýklarý düþüyordu babo.
her yer tam takýr olmuþ
buralara bahar hiç gelmemiþ
kýþ kýyamet hiç durmadan sürüp gidiyor öylece
ayazýn yaktýðý tenimizdeki o izler hiç geçmedi.
sesini yitirmiþ o eski türküler babo.
artýk söyleyen kimsede yok.
yel bile eskisi gibi esmiyor.
*
yorgunum babo, vallahi çok yorgunum
biz ki bir günlük ömre yýllarý sýðdýrdýk
oysa kelebeðin ömrü kadardý hayatýmýz
yüklendiðimiz o yorgunluk dururken üstümüzde.
farkýnda olamadýðýmýz gerçeklerde kayboluyorduk babo
kendi kendimizi zehirliyorduk
kývranýrken acýnýn pençesinde dilim, dilim ediliyorduk.
dayanmak zordu acý ise taþýnamayacak kadar aðýrdý.
yorgunum babo vallahi çok yorgunum.
omuzlarým da zerre derman kalmadý
*
de hele babo
niyeydi bizim bu halimiz ölü topraðý atýlmýþ üstümüze.
nedendi bu yorgunluk
nasýl düþecek bunlar yakamýzdan de hele
üstümüzdeki bu mahmurluk ne vakit gidecek.
gözlerimize çekilen o perde ne zaman kalkacak.
ne zaman daðýlacak kara bulutlar.
kurþun atýldýðýnda bile hiç ürpermiyorum babo.
patladýkça mayýnlar art arda depremler yaþanýyordu.
o türkü çaðýrdýðýnýz yerler çoktan ölmüþler.
tükenmiþ yeþillik falan yok
dereler kurumuþ kalmýþ
her gün yeni depremler yaþanýyor babo.
*
bir türkünün etkisinde canlanýrken geçmiþim
daha kaybedecek neyimiz kaldý ki.
yokluðunda kangrene dönmüþ yerlerde sessizlik var.
alýþýlýr mý bu sessizlikte sensizliðe
aklýma sen gelince üþüyorum babo
harman yerinde kesimini bekleyen adak gibi
kendimden geçiyordum
zamanýn koynundan çýkarak.
vazgeçiyorum babo her þeyden vazgeçiyorum.
*
kýrýlýrken düþlerim acýsý kalýrmýþ meðer
merhemi olmazmýþ bu acýnýn
çaresizlik her yerde kol geziyor babo.
içinde yaþadýðýn o acýlarýn hiçbiri dikiþ tutmuyor artýk.
ezelden ebede uzanan acý bir yolmuþ bu.
o ateþe düþenleri sor babo
yandýkça susanlara sor.
*
Mehmet Demir
27.08.22
Sosyal Medyada Paylaşın: