baþkadýr bende eylül, bir salkým sarý üzüm hüzne bulanmýþ aðaçlar, sarmaþýk gül giden yüzün gibidir baharý tattýrmadan sunmadýðýn bir tas ayran, börek- çay ne keyifli olurdu bilsen elinden almak gibi bir demet gelinciði rengi yansýrdý yüzüme kýrmýzý günün mut yaðmuruyla ýslanýrdý gözlerim
eski ev tandýrlarýný anýmsatýrdý bir de son sýcaklar tenimi yakarken köy ekmeði piþiren kadýnýn pespembe yüzü tandýra gömülen kabaða çörekleniþ dar avluda kadýnlarýn gülüþü sanki hiç ölmeyecekmiþ orada duracakmýþ gibi zaman, insanlar tatlý atýþmalar, duvardaki sývaya bulaþan þairleri kýskandýran alengirli sözler
istesem yine yakalarým belki, eski gülüþlerimi bambaþka bir düþe dalarým kimse efendi olmaz, herkes kendine sultan ayaða kalkýlýp yer verilecek varsa ki insan bir bebeðin saf bakýþýnda ne güzel döner dünya kansýz geçilir sýnýrsýz sýnýr umut ekilir dost topraðýna ülkelerin sevgi biçilir her mevsim elini oðuþturmaz eylül hüzün býrakmaz
özlediðim eylül güzeldir düþten..
20. 09. 2017 / Nazik Gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.