ey içime çadýrýný açmaya çalýþan sýkýntý seni beyaz renkli bir karanfile çevirsem yok, sihir bende deðil, o yüreðimdeki güçlü insanda her sýkýþtýðýmda dili naziktir ince damarýndan geçer sevginin aþký oduna deðil, ormanadýr sincaplý aðaçlara, tavþanlý oyuða üstündeki masmavi gökyüzünedir
istemem bilmediðim bir dünyayý o henüz keþfedilmeye çalýþýlan kurmaca bir öykü deðin ancak dikkatimi celbeden bana beyaz gömleðini benim için giyen yeter gönlünde güllerin en kýrmýzýsý bakýþýyla gözlerimde deren Mecnun’a eþ sevdazen
gözü suluyum ama aðlamayacaðým ’sesi iþitilmeyen kiþileri yazmaya devam edeceðim yine’ haksýzlýk güreþe tutuþsa da benimle galip gelecek hak ve adalet kimse çizik atamayacak yýðýlsalar da bir araya bir kiþi yetecek bana sessizce beni seven
bir ýþýk huzmesi var cebimde, kalem elimi cebime koymam yeter duymak için kelâmý bir adým Elif’tir diðeri kýrýlgan ince bozmak istemem adýmý harfleri daðýtana..
21. 09. 2017 / Nazik Gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.