Kendi Mahşerin
Hangi acýya sebep
boðazýný sýktýysa kirli eller
taþ üstünde taþ býrakmayacaktýr
tüm iyiler.
Azabýn yeri beden deðil zihindir.
Beden çekerken azabý
zihin gerçek sýnava gebedir.
Hey ahali!
Gündüzün aydýnlýðýna kanýp da
gecenin karanlýðýna gafletle
nasýl yumarsýn gözlerini?
Sen sanýr mýsýn ki
Her saðanak çiçek açtýrmak
her çiçek þifalandýrmak
her uzanan el de
iyilik yapmak içindir?
Oysa tüm sanrýlarýnýn sýnavý
çektirdiðin azabýn bedeli olarak
yoluna ziftten tohumlar ekecektir.
Ayaðýný bastýðýn yer
bataklýða dönüþürken
tuttuðun gül goncasý
zehir açacak
uzanmasýný beklediðin eller
tüm taþlarý yerinden oynatacaktýr..
Söyle þimdi:
Kim bulmamýþ ki âlemde ettiðinin bedelini?
"Ah" alýp döktürdüðün gözyaþlarý
ne zaman bulmamýþ ki
"ah" olarak sendeki yerini?
Aç gözlerini ve
pür dikkat seyret kendini.
Bak ellerinin tersine ve düzüne
kimi ittin elinin tersindeki kibirle
kimi tuttun çýkarsýzca elinin öpülesi içiyle?
Taþ üstünde taþ kalmadan önce
gör kendini
kendi kurduðun mahþerinde.
Gör ki
sýktýðýn tüm boðazlardan
affa çýkasýn,
Gör ki
boðazýndaki urgan dahi üzülüp
senin affýn için yakarsýn.
Elbet bulursun bir yol
yýkarsýn azap veren ellerini
dökersin kirlerini.
Lakin son nefesine kadar
görmezsen kendini
"ah" ile dolup taþan
için ne olacak þu için
iyice düþün þimdi.
Serpil Çavuþoðlu
26.03.2018 - 20:22
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serpil Çavuşoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.