SARILMAYA DOYAMADIĞIM HÜZÜN KOKAN ELLERİN..
Hüzün kokan ellerine sarýlmak gibiydi sevmeler..
Öylece þuursuzluðun afili gizemliliðinde içimdeki kýpýrtýlarýn esintisinin sesi eþliðinde
Amansýz hastalýða dermansýz aþkýn çöllerindeki son neminde
Ýçlerdeki ihtiras dolu solan aþk çaðlayaný kan kýrmýzýsý güllerin de þahitliðinde
Kayýp mektuplarýn gizemli satýrlarýyla sulanmýþ kordan kalplerle sarmalanmýþ deli divane sözcüklerinle
Gönlün derinliklerinden kopan aþkýn çarpan yýldýrýmlarýnýn ýlýk ilkbahar gecesinin þatafatlý son saatlerinde
Ruhu derinden daðlayan o asi, suskun bakýþlý bir çift göze dokunabilmenin hayalini anýmsadýðý zamanlar
Yalnýzlýðýn çemberinde kayýp birer eskimiþ siyah beyaz bir fotoðraf
Hatýralardaki mazilerin koyu sayfalarýnda anýmsanmayan eskitilmiþ adý saný belirsiz bir kadýn!
O bembeyaz yüzündeki soluk son yapraklarýný dökmüþ savuran rüzgâra boynu eðik misali yýlgýn
Lakin göz bebeklerindeki akþamsefasý misali o eþsiz koca taneli bakýþlar gibi hüzün ve yalnýzlýðýna tutsak.
Oysa ne çok sevmiþtim o hüzün kokan bembeyaz ellerinin sýcaklýðýný
Ustura aðzýndan kesik kelimelerin soysuz ayrýlýk cümlelerine olan vakitsizce haykýrýþlarý gibi
Bendim asi dumana boðuk nefesimle sigaramdan her çekiþte içime hapsetmeyi
Karanlýðýmýn kör zamanlarýnda gün ve gün eriyen mumlarýma yeni bir idam mahkûmu gibi yenilerini eklemeyi.
Kifayetsiz sözcüklerimle senin adýný ellerimle duvarlarýma kazýmayý.
Ah bir bilsen þu sefil ruhlu suskun yüreðin çektiklerini
Hangi zaman ki bilinmez zaman sokaða atsam kendimi kime baksam ki sen.
Saçlarýn bakýr renkli bukleli, teninse beyaz ay ýþýðýnýn esintisi.
Gün gelir ayrýlmak zamaný gelip kapýma dayandýðý vakit,
Sözler sürgün, hislerse yitik bir son nefesli idamlýk mahkûm.
Sen ki gençliðinin baharýnda yitirdiðim yeni yeþerme bir gül tanesi.
Ýçimden gelmiyor nedense ayrýlýða dair sýrtýma saplanan cümleler.
Gözlerim kör, dilim kesik konuþamaz bir halde dayanýrsam o vakit gecenin sýð vaktinde kapýna.
Açmasan da bana yüreðinden geçen düþlerin esintisini
Hissetmesen de benden yitip giden sana dair yaþanmýþ mazilerin esiri
Manasýzca kör kütük sussam da heyecanýndan,
Ama uzatamasan da hüzün kokan ellerini
Ölüme son defadýr senin adýný yazsam
Aniden ve zamansýzca öylece yýðýlýp kalsam cansýz bir ceset gibi
Adýný son kez sayýklasam,
Yýlgýn düþlerle sulanmýþ hüzün kokan ellerine bir daha dokunamasam
Ýçimden geçmez hisleri ölümümle sana son kez bu dizelere vursam…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.