yolumuz böyle deðildi anne görülmezdi kayalar altýndaki altýn yemyeþil söðüt aðaçlarýnýn altýydý oturup dinlendiðimiz buðulu yeþil mýsýr közlediðimiz yer
birbirimize akardýk yarý umut, yarý sevgi eþek de bizdik, üstüne binen de çok uzak deðildi yolumuz bir koþu bulurdu ellerimiz birbirini yakýndý gözlerimiz
ne güzel akardý dere aðaç gölgeleriyle çocuk sesleri kendini bulurken suda bize çevirirdi su yolunu, dað çeþmesini oluðunu öyle olaðandý bakýþýn gibi suyun balýk kaynamasý
nasýl da boldu, üzüm ve kavun bir adým atar koyardýn önümüze o nasýl bir zamandý anne koynunda rahat uyurdu bebeler sudan çýkmazdý ayaklarýn çatlasa da topuðun
o salýncaklarda bir daha sallanýr mýyýz elmalar düþer mi önümüze dereyi boylarken þarkýlarýmýz gülüþlerimiz salýnýrken doðaya biz mi bedava sanýrdýk mutluluðu öyle miydi yoksa söyle anne..
29. 05. 2022 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.