UNUTAMADIM

Her acýnýn bir mevsimi varmýþ, öyle diyorlar.
Gelir ve geçermiþ,
Yaðmurlar altýnda
Bir Ýstanbul naðmesine dönüþünce ýslýklar
Sýrýlsýklam ve asi.
Ýz býrakýrmýþ çoðu zaman da
Bir kadýnýn yüzünde yitip giden nehirlerde
Ve ateþe katýksýz köz olan biçare gönüllerde…
Çoðu zaman da unutulurmuþ
Sütten kesilince bir çocuk
Ya da bir çocuk düþünce sokaða
Titrek bir mum alevinin gölgesinde ve yapayalnýz…

Ben seni unutamadým, yalan söyleyemem,
Kendimi unuttuðum kadar bir þiirin koynunda çýrýlçýplak…
Unutamadým, dudaklarýnýn yüzümde býraktýðý o lekeyi.
Beyoðlu’ndaki kemancýnýn senin için çaldýðý o þarkýyý
Ve kulaðýma fýsýldadýðýn o malum sözleri.
Ne yaptýysam unutamadým, beni affet.

Dikenli teller çekilirdi rüyalarýma,
Uzaklara dalýnca takvim yapraklarý.
Tuzaklar kurulurdu kýyýlardan gün batýmlarýna.
Diri diri yakýlýrdý meydanlarda içinde sen olan fikirlerim.
Baskýnlar yapýlýrdý yüreðime; ihtilaller, unutulman için.
Kýrýlýrdý kapýlar, pencereler…
Bir bir çekilirdi duygularým zindanlardan dar aðaçlarýna.
Kurþuna dizilirdi fotoðraflar, efkâr vurunca geceye.
Ama ben yine de seni unutamadým.
Býrakamadým sigarayý elimden.
Dindiremedim aðrýyan yanlarýmý çöl sýcaklarýnda üþürken.
Hep bir uçurumun kenarýnda yaþadým,
Dilimde korku ve ümit arasý bir fýsýltý…
Hekimler faydasýz bu kanayan yaraya, ilaçlar faydasýz.
Tanrýnýn yarattýðý son güne kadar da
Dindirebileceðimi sanmýyorum.

Ve son bir not düþüyorum sayfanýn ortasýndan hayata.
Ve diyorum ki:
Yaþama gayemi unuttum, Ýrem baðlarýndan çok önce.
Asýrlar ötesinden duyulan ruhanilerin seslerini,
Ýnleyen naðmelerini müezzinlerin, Brahmanlarýn…
Yolumu kaybettim, kendimi kaybettim,
Seni kaybettim ve en sonunda Tanrý’yý da unuttum.
Ben þimdi daðlara oyulmuþ bir mabet kadar yalnýz
Ve huzurdan kovulmuþ bir þeytan kadar günahkârým.
Allah affeder mi beni söyle, tövbe kapýsýndan girsem yine içeri?

Bilal DURAN(suskunþair)

Sosyal Medyada Paylaşın: