İSİMSİZ BİR ŞAİRDEN YETİM KALMIŞ SÖZCÜKLER

Aþkýnýn çýkmaz sokaklarýnda kaybolmuþtuk
Yüreðim derin yâre içerisinde,
Düþlerimse adeta kurumuþ göl
Þakaklarýma kadar ýslanmýþtým o vakit
Ardýmdan gelen kimdi neydi bilinmez
Sözlerim gölgelerin derinliklerinde aðýr aðýr seyre dururken
Ýçimde bilinmez bir çeliþki
Gözlerinde biçare bakýþlarý yok gibiydi
Yorgun bedeni durgun, soluk, renksiz
Kýyýsýna vurmuþ koca bir kaya parçasý gibi
Terk edilmiþ bir bebek.

Ne çok yalnýzlýklar gördü bu ruh
Nice çok karanlýklar
Kapkaranlýk bir odanýn ýssýz yanan ateþinde
Gözlerine mil çekilmiþçesine duygusuz.

Zaman çok fýrtýnalý savurmuþtu bu yolculuða
Ýçin için kemirmiþti bir kere sebepsiz sualleri
Kala kalmýþtý o ufacýk dört duvar arasýnda
Üstü baraka bir evden ibaretti tarumar yaþadýklarý
Kimsesizdi koskoca bir metropolün ortasýnda,
Yanýnda bir kâðýt ve kalem
Issýzlaþan yolculuðunda bir þeyleridir karalarken
Aðýrlaþan gök kubbenin altýnda adeta dehþet içerisindeydi .
Günden güne büyüyordu kaðýt parçasýnadýr sýðdýrdýklarý
Ýçine atamadan yazýyordu her þeyi satýr satýr.

Gün ýþýðýnýn ilk izlerinde yine dönmüþtü dört duvar bakýþlý mahzenine.
Günlerdir geçse de büyüyordu duvardaki çizgiler
Her geçen gün bir çizik daha atýyordu
Sanki bu çizgiler içini kanatýyordu ölüme bu kadar da yakýnken,
Ani kardiak arrestte kesiþmiþti kalbiyle
Nefesi susmuþtu o gece
Maðrur yüzü mosmor olmuþtu soluksuzluktan
Yýðýldý bir an öylece
Gözlerinden aðýr aðýr yaþlardýr dökülen
Göçüp gitmiþti kimsesizlikten.

Tabutuna koyabilecek bir resimden de aciz
Kimsesizler mezarlýðýnýn bir müdavimi da katýlýrken
Yazdýklarýyla buluþmuþtu topraðýyla
Bir çiçek olup kelimeleri yeþeriyordu insanýn ruhunda
Bir fani beden daha göçmüþtü bilinmeksizin
Artýk ondan kalma bir çift gözlük
Ve ardýndan duyulmamýþ aðýtlardý yersiz.
Kararan gökyüzünde buluþmuþtur ki artýk
Kim bilir belki yarýn belki yarýndan da yakýn doðacaktýr bir zaman
Duyarsýz, zalim insanlar yýðýnýnýn yüreðinde elbet…

Sosyal Medyada Paylaşın: