DOLUNAYIN ÜRKEK KANATLARI
Bir zaman vardý düþlerimin ardýlýnda
Belki doðmaz denilen þafaklaradýr inat
Sözlerimin huysuz, arka sokaklarýndan habersizce
Yalnýz ve karanlýk bir odada düþlenircesine
Eski matemler vardý ardý çýkýlmaz yokuþlarýmda
O eski masum elinden oyuncaðý alýnmýþ bir çocukken
Kapkaranlýk ahþap evimin duvarlarýnda heptir hayallerim sahnelenirken
Günlerdir düþlenir olmuþ gecenin kuytu köþelerinde
Hep zamansýz korkulu hep bir titrekliðin asi duygularý parçalarken duvarlarý
Sessiz, sedasýz yansýrken ruhumun bir köþesine
Bedenim soðuk adeta taþ yýðýný
Gözlerimse kör olmuþ harabe
Issýzca yaklaþýrken dolunayýn izleri
Masum bir çift gözlerden uzak kapansa
Kopsa içimden bir þeyler yansýsa sokaðýn ayaklarýna
Bir bir kaybolsam
Kaçýrsalar hýrsýzlar ruhumu, bedenimi
Alýkoysalar her þeyimi
Bir tutam sevginin esaretine
Yine doðmasa güneþ, kaplasa her yanýmý karanlýk
Parçalansa yürekler aðýtlar kaplasa her yaný
Sessizce kaybolsam uzak bir köþeden
Ruhum huzuru bulsa aniden
Göçsem bir kuþ edasýyla gökyüzünün uzak bir köþesinden yaþanýlacak yerlere
Sesim titrese, gündüzler kâbuslarýný yaþatsa sabahlarý
Öðlenler cellatlarýný yollasa
Akþamlar idam fermanýný uygulasa adeta
Ve bir umuttur gecem olsa
Sussa denizlerim
Aðlamaklý olmasa kapkara bulutlarým
Ama beni de anýmsasa
Aðýtlar yankýlansa her yanýmda
Ruhum gezinse uzun gecelerin girdaplarýnda
Sussam, kendim için aðlasam
Lakin dolunaylar peþimi býrakmasa
Belki arada sýrada özlesem
Sessizce kaybolsa gecenin bir vakti gölgem
Adým atacak dermaný da kalmasa
Yüreðimden hasretler fýþkýrsa
Belki özlesem topraða gömülmüþ sevdiklerimi
Kederlensem yalnýzlýðýma
Kendimi unutsam bir an ebedi göktaþý saðanaðýnda
Yana yakýla yýldýzlara anlatsam kendimi
Eski arkadaþlarýmý sorsam onlara
Belki evet belki sevdiðim kadýný onlara anlatsam
Dinler mi dersiniz?
Ýçimi döksem yalnýzlýðýma
Kaybolsam topraðým umarsýz bir bedenin içinde
Kuytu karanlýk aðacýn bir gölgesinde,
Bir kayabaþýnda otursam,
Unutsam maziyi
Unutsam geçmiþi
Hapsolmuþ bir bedende içsem bir sigaradan
Kör etse beni her an
Daðlara taþlara vursam bedenimi
Çürütsem ruhumu
Yalnýzlýðýn derin þiddetini bir anlatabilmeyi
Bedenim yaþlýyken gözlerim dolsa
Gözlerimin arkasýndaki gizlerinin izleriyle
Rahat býraksa beni hýnzýr güneþim
Olmasa sabahlar
Gökyüzü ýþýklarla sulanmasa
Artýk ruhumu bedenim alýp çýkartsa
Karanlýðýn ebedi gölgesinden doðsam yine bir gün
Bir daha aydýnlanmasa dolunaysýz senle…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.