ZAMANSIZLIĞIN ÇARPTIĞI KALBİN BİLİNMEZ YAZGISI

Çarpýyor yine arsýz kalbimin yýldýrýmlarý
Akþamlar ellerini göðe açmýþ bekliyor
Ne vakit bir yolu bulunsa zamanýn
Geçmiþ hayat ellerimde ufalanýyor
Hayallerimde yaþanýrken mazilerin sahneleri
Bir köþe baþýnda çekip gitmenin rüyasýyla birlikte
Hani bir düþ vardýr adýna mana konulamayan
Sebepli sebepsiz uçurum kaygýsýdýr teni ölümün zamanýnda ötesinde tutan.

Çarpýyor yine kalbin yýldýrýmlarý.
Aklým sebepsizce yeryüzüne baðlý
Kaçmak uzaklara gitmenin tutkusuyla
Ellerimde hayatýn bin türlü baðlantýsýz duygularýyla
Çarpýyor yine kalbimin akýlsýzlýðý
Gökyüzü birer ölüm matemine dönüyorken
Ne kadar uðraþýlsa uðraþýlsýn zaman bir türlü aman vermediði vakitlice
Ellerim soðuk, yüreðim daðlanmýþsa
Gitmek hani o bilinmezlikler diyarýna
Susmak bir çocuðun ihtiþamlý masumluðuyla
Belki evet belki bir sahte rüyaydý düþlerime tutulan
Gözler mühürlü, diller kesilmiþ bir sokak
Keskin duvarlar, karanlýða mahkûm evler
Belirsizliðin dillendiði rüyalar ülkesi.

Çarpýyor yine kalbimin yýldýrýmlarý
Toprak oluyor bedenler
Kök salýyor hayatýn merkezine
Bir çiçek doðuyor derinliklerden gökyüzüne
Adýna mana konulamayan bir türkü baþlýyor yine
Ölümün rengi bu dünyada sararýyorken akþamýn kör saatinde
Kalbim topraðýnda düþleriyle buluþuyor….

Sosyal Medyada Paylaşın: