Ağlayan Aşkın Son Suskun Durağında...

Aðýrlaþan göz kapaklarýmdý üzerimdeki ruhun aczi
Her yanýmdý gökkuþaðýn yansýmaya tutkundu ýþýðý, nefsi
Sýðýnýrken o vakit akmaktan suskun gözyaþlarýma
Velhasýl içimdekileri dökerken bardaktan boþalýrcasýna
Suskunluðum eritirken hayatýn kara bulutlarýný
Akýn akýn kanatýrken bir yara gibi soluðu kesik aþkýn son silahý
Yýðýlýrken kelimeler matemine aþinayken topraðým ölümden de beter
Susarken delicesine susuz kalmýþ sözcükler,
Keþfe tutulurken sahipsiz terkedilmiþ kör olmuþ çocuksu yürekler.
Amansýz bir aþkýn kýsýk sesleri kuþatýrken soluk benizli köþeler.
Kanayan asi yüreðim, direnmeye mahkûm suskun çýðlýklarýdýr yok olmaya yeter
Köþeleri tutmuþsa afili kuytulu soluk yalnýzlýk,
Korkusundan kapýlýp giderken gölgeleri andýran ölüme dair yaþanmamýþ anýlarým,
Canlanýrken bir zaman eski yaþanmýþ sevgiliye dair ne varsalar
Solarken güz mevsiminin hýrýltýlý soðuk þafaðýndan
Elinden kayýp giderken yýldýzlar,
Yine zamana cellat olmuþsa gökyüzünün ebedi karanlýðýnda
Sahipsiz terk yeni yeni gözlerini açmýþ bebekler gibi çaresiz ve ýstýrapla sulanmýþ ruhla yaþýyorsam
Yaþanmýþ ne varsa ruhumdan silip atmýþsam hayatýn soluk renge bürünmüþ ýssýz duraðýndan.
Karanlýk boylu boyunca uzanmýþsa silik gözyaþlarýma
Ýçimden bir þeyler kopuyorsa suskunluðun arsýz yalnýzlýðýn çeliþkimsi sokaklarýnda,
Aðýr aðýr hatýrlýyorsam,
Aðlamaktan yorgun gözkapaklarýmýn feryadý suskunluðu parçalýyorsa,
Aþkýn solgun hayali gölgesi yeþeriyorsa akan her damla yaþýmda
Atýyorsam içime neler varsa konuþulmaz duygularýn hýnzýr uðultusunda
Küçülüyorsa dünyam,
Hayat denilen sarmal boynu soluk zincir kopuyorsa içimde,
Kesip alýyorsa celladýn elindeki giyotin,
Aðýrca kapanýrken açýk kalmýþ göz bebeklerim
Yitik suskunlar ormanýndan topraðýna düþüyorsa bir yaprak daha
Kaçamak aþkýn uðultusunda uðurlanýyorsa bir fani beden daha suskunluða
Artýk bir haber alýnamýyorsa gidip de gelmez mazinin diyarýnda
Ölüm denilen ayrýlýðýn aðlayan aþkýn son suskun duraðýnda…

Sosyal Medyada Paylaşın: