Karanlığa Dökülen Aşkın Göz Yaşlarından Sen Suçlusun
Yoksuldu ruhum yoksundum sensizliðim
Demir aðlarla tutuþmuþ bakýþlarýndý esirinim
Bir zaman içimde parýldayan sensizliðedir laf anlatamadýðým
Gözlerinin maviliðinden kayýp gökyüzünden içimdeki aþkýnýn dermanýný aradýðým
Bir an ki berrak aþkýnla sulanmýþ sokaklarda kaybolsam
Ardýmdan kayýp bir mektupla aþkýnýn diyarýndan buhar olup silinedursam
Zamanýn dermansýzlýðýnýn çeliþkisinde gök kubbeden ruhuna aþk olup yaðsam
Sürgüne verseler beni sensizliðin iþkenceli fani bedenimi
Her ýstýrabýmda dökülen kan kýrmýzýsý gözyaþlarýndan
Gönlümden kanayan yaralarýma deðin senin ukdenle avunsam
Ufalansa geceler sabahlara deðin aþkýn þarabýndan kör olsam
Kuytu ýssýz bir ormanýn ötesindeki eski baraka bir evde yapa yalnýz ve sensiz kalsam
Yýkýlsa dünyam altýndan ezilip ruhumun derinliklerinden topraðýma karýþsam usul usul
Ardýmdan geri gelmez mazileridir yansýsa gecenin kör karanlýðýnda
Topraðýmdan çýkýp her gece senidir arasam
Çöllere vursam ölü bedenimi,
Sabaha deðin seni bulamadýðým vakit hüzün çökse üstüme
Kara kara bulutlar yaklaþsa senin yaþadýðýn bilinmez diyarlardan
Amansýz þimþekler bir olup yaksa tutuþtursalar ,
Dünyam yeniden azapla sulansa sana neler çektirdiðime dair
Issýz ormanýmdan feryatlarým yankýlansa
Irmaklar korkusunda pusuya yatsa,
Gece kuþlarý korkusundan yuvalarýný daðýtsa.
Sen ama sen yeniden doðsan içimdeki karanlýk ateþin sürdüðü azaptan
Yaklaþsan usulca,
Yavaþça elini bana doðru uzatsan hiç de kavuþmayasýna
Sahipsiz çürümüþ bedenimle topraðýndan son bir gayret doðrulsam sana
Yaklaþsam ateþinden yanan yüreðimin çýðlýklarý arasýndan
Bu kez silinen ben olsam, kavuþamasa ellerimiz
Yüreðinden dökülen yaþlar söndürseler yanan ateþimizi.
Kifayetsiz bir ruhla koþuversen ardýmdan
Kör olmuþ yüreðimle senden daha uzaklarda kaybolsam
Elini tutup yüreðime bir daha koyamasam
Sana senin için karaladýðým aþk þiirlerimi ebediyen dile getiremesem
Öylece kaybolsa, buhar olsa tüm yaþanmýþ maziler
Kayýp ruhun çektiði iþkenceleri hatýrlasan .
Zaman iþlese suskun bedeninde
Vakit eðrilip amansýzca geçtiði vakit sende yas tutup yaþlý bedeninle bir avuç insanla kalakalsan
Yanýndan geçenleri hatýrlasan bir an
Seninle birlikte geçtiðimiz sokaklardan geçsen titrek ellerinle
Eskiye dair bir mektuptur savrulsa ayaklarýnýn dibine
Yaþanmýþ aþkýn ýstýrabýný yeniden yaþasan ölümsüzlüðe göçtüðün o gece…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.