Kavuşamaz Gölgelerin Bitmek Bilmez Yılgın Zamane Çırpınışları
Aþk-ý gölgelerin sessizliðiyle çalkalanýyordu içimdeki þehrin surlarý
Kapanýyordu sokaklar,
Ufalanýyordu güneþin kýsýk ýþýltýlarý
Kayboluyordu bir bir aþkýnýn ölümsüz anýlarý
Soluyordu menekþeler
Kulaklarý delip geçen hüzün yüklü bir uðultudur kaplýyordu
Tarumar olurdu aþkýn ölümsüzlüðünde kapýlýp gidenler.
Ýçimi heyecanlar kaplýyordu.
Sokak lambalarý birden susuyordu.
Sessizliðin örttüðü zamansýz bir köþede baþlýyordu yeni bir aþk.
Amansýzlýðýn suskun duygularýnda kendinden habersiz iki sessiz ýþýltýlý gölgeler dolaþýyordu
Biri masum sevgisizliðin tutsaklýðýnda çýrpýnan,
Diðeriyse kötülüðün girdabýnda kaybolmakta olan.
O vakit köpürüyordu denizler
Belirsiz þimþeklerdir çakýyordu
Kayboluyordu gün doðumunda ise iki sessiz ýþýltýlý gölgeler
Sokaklarda ayrý bir histir kaplýyordu geçtikleri zamana denk.
Aþkýn zulmü yankýlanýyordu koca þehrin surlarýndan
Yaðan yaðmurlar için için silip süpürüyordu her yaný
Yemyeþil bozkýrlar kararýyordu,
Saplanýyordu kör bir hançer âþýklarýn gölgelerine
Kaçamýyorlardý birbirine ruhunda yansýdýklarý an
Gözlerindeki yaþlar dökülüyordu ay dedenin suretinde
Bir rüzgâr esip savuruyordu âþýklarý
Saçýlýyordu aþka dair ne varsa suskunluðun ardýndaki yaklaþmakta olanlarý
Susuyordu bir zaman gönül sayfalý yamalý sözcükler
Ölümün ruhani tozlarý serpiliyordu üzerlerine
Topraðýn baðrýndan çekip çýkartýyordu
Sokaklar kas katý ruhsuz,
Ölü misali donuk ve öylece uçsuz soluk ve ölümce belirsiz
Ýki sessiz ýþýltýlý gölgelerse sevdalarýný aramaktan yýlgýn, varlýklarýndan habersiz
Gökyüzünde kayan bir yýldýz kadar yalnýz, bedbaht.
Yaradan’a sýðýnýp yaralarýnýn ilaçlarýný aramaktan aciz.
Baþka gönüllerde aþk-ý gölgelerini aramaktan ise sefil…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.