döküldü eski evler gibi sývasý, görüldü astar gitti sana koþarak geleni görünce tüyü döküldü kuþlarýn o uçamamaktan muzdarip suçsuz kanatlar hiç öpücük kaldý mý geçmiþ yüzünde bir gül yapraðý, kýrýntýsý yada gün yüzlü ayçiçeði tarlasý
yüzünden kaðnýlar geçiyor sanki sesler öyle kaç bahar yaðmuru damlýyor gözlerinden kaç tay adýmý atýyor yeniden, o eski gurbetçiler yeni göçerlere býrakmýþ yerini çocuklarý bile þimdiden bize ayýp harcanan günler saklanýyor kapý ardýna sesi duyuluyor arkamýzda kulak týrmalayan davul
karartýlmýþ günler iz býrakýyor yüzünde kanayan ana yüreði, aðýtýný gömemiyor yüzüne gidip ekemiyor yeniden bostanýný geniþletemiyor yüzündeki sevgiyi dar bir alana kalýyor yüz sürdüðü ellerle eksildikçe yeþili gözlerinin bakýþýnýn güneþi devrildikçe tepe aþaðý
yüzün olsaydý ekin tarlasý, bað, bostan çocuk ayaklarla koþardýk oyunu býrakýp mavi çiçekleri toplamaya ekinler arasýndan yine salýnýrdý yukarý deðirmenin suyu koþarak açardýk bahçelere su ayaðýný yine annem çýplak ayakla dalardý arklara yeþile bulanýrdý ayaklarý..
04. 05. 2022 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.