MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KARA LEKELİ ZİHNİMİN GÖLGESİNDE YENİ AŞKIN DOĞUŞU
Kavramsal Empati Yılmaz S

KARA LEKELİ ZİHNİMİN GÖLGESİNDE YENİ AŞKIN DOĞUŞU



Zaman denilen celladýn elinde küçülürken gökyüzüm
Hayatýn derinliklerinde masum bakýþlýca.
Tek baþýna terk edilmiþ sararmýþ eski hatýra defterinden kayýp bir tek hecelik sözcüðüm.
Kýrýlmaya hazýr yüreðimin titrekliðiyle örtüþen,
Kýrgýn meltem rüzgârlarýyla savrulup duran rotasý belirsiz batýk gemi
Hicranýn sarsýcý hali öylesine sarmýþtýr ki bedenimi
Düþündükçe buz kesiliyor donuklaþan bakýþlarým
Git gide kayboluyor gökyüzümün bir köþesinde
Ýçimden hatýralara dair iç çekiþler baþlýyor nedense
Anlayamýyorum aklýmýn derinliklerinden geçen düþsel gerçeklikleri
Öyle durgunca kalýyorum çaresizliðin örttüðü kara geceli gökyüzümün perdesinde
Kifayeti malum bir zamanýn gölgesinde kalp hýrsýzý aþklarýn sessiz duraðýndayým diye
Üþüyüveriyorum zamansýzca üstüme sinen kara gecenin örtüsüyle
Üstüme örten sise direnemiyor aciz bedenim
O vakit büyüyor içimdeki yalnýzlýðým karanlýklar ülkesinde
Büyüyen yalnýzlýðým git gide devleþiyor ruhumun kuytu karanlýk ormanýnda
Kor oluyor kara aleviyle
Sefilleþen dünyanýn tamda merkezinde benliðin ormanýnda kayboluyorum
Hafýzamý yitirmeye yaklaþtýkça uzaklarda zihnin arsýz gümüþ lekeli duraðýnda birden beliriyor sevgili
Yaklaþmaya çalýþýrken,
Üstüme bulaþan kara alevi söndürmeye direnmekle geçen zaman,
Zihnin ormanýnda tanýdýk sesler duyar gibi oluyorum
Yaklaþamýyorum sevgiliye
Karabasanlar doðuyor belleðin örtüsünde
Dermansýzca direnmeye çalýþýrken kayboluyor sevgili
Kara lekeli zihnin gökyüzünden yaþlar dökülüyor,
Aðlamak bile fayda etmiyor giden sevgilinin gölgesinden
Nefesim soluk, hatlarým kayýplaþýrken
Bendim o zaman kaybolan zihnin gölgesinde
Ellerim, kollarým yavaþça kayboluyordu lakin ona yetiþmeye çalýþýyordum hýnçla
Yine kavuþamýyordu ruhumun belirsiz kara lekeli ormanýnda
O gecenin ardýndan kasýrgalar doðuyordu
Ölü bedenimi alýp çok uzaklara savururken
Iþýltý bir ruh beliriyordu,
Korkusundan silinip gidiyordum
Alýp ay ýþýðýnýn gölgesinde topraðýna sarýyordu
Kabrin baþýna gül kokulu sararmýþ bir hatýra defterini býrakýyordu hüznün kýrýntýlarýyla
O gece ruhum yeniden sayfalarýnda doðuyordu kelimelerin dünyasýna
Kara lekeli zihnin gökyüzünde yeni bir aþk doðuyordu…

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.