Bir bardak demli çay, bir çýtýr simit, Bir deniz kýyýsý... Ne ucuz ümit... Bunu da fakire çok görmüþ mabut, Neylesin, þükredip oturur âbit...
Gözde fer kalmamýþ, bakýþým puslu, Güneþe hasretim, gökyüzüm sisli. Sevdalar tükenmiþ, gönül de yaslý, Mutlulukta kýran. hüzünler münbit...
Bir arý, çiçekten nasýl bal alýr, Seven gönül, bunun sýrrýný bulur. Yýllardan, rengârenk anýlar kalýr, Güzele meyletmek, olmuþsa hâbit...
Zihin, artýk renkli hayâl çizmiyor, Yürekten kaleme duygu sýzmýyor. Mürekkep tükenmiþ, kalem yazmýyor; Bakmayýn, þiirler hüdâ-i nâbit...
Neler gelip geçmiþ, zamanýn hýzý, Deðiþmeyen, yalnýz alnýmda yazý: Altmýþ yýl öncenin liseli kýzý; Eþim, can yoldaþým, bir tek o sâbit...
Ünal Beþkese ::::::::::::::::::::::::::::::::::::: mabut..............: kendisine tapýnýlan âbit..................: tapýnan kul münbit.:..........: verimi bol, verimli hâbit...............: huy, alýþkanlýk hüdâ-i nâbit....: kendiliðinden oluþan, (kendiliðinden yetiþen bitki gibi)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.