alacakaranlık gölgesi

ýþýk daðýlýr karanlýklarda.
sakin bir sessizliðin derinliklerinde
bir selamla veda ediyordu
o gülüþsüz dikenler
nefesin derinliklerin de
karanlýkta uzayan bir tüneli adýmlamak.
ayak önünde bir gölge ayak,
titreyen bir el destek isterken
gölgeli yollarýn o derin sessizliði.
konuþan dilsiz dikenler
zifiri karanlýktaki kasvet
yerlere, duvarlara düþen gölgelerin iþaretleri.
beni çekeni hissetmekti.
karanlýklarda bulmaktý aranýlaný.
yýldýzlý gökyüzünün altýnda
ay ýþýðýnýn gölgesinde
gözlerinde oynaþan gölge oyunlarý.
ardý arkasý gelemeyen halüsinasyonlar
derin uçurumlarda derin gölgeler.
göç eden turnalarýn uðultusunda ki veda.
gölgesi olmayan ýþýklar
bir hayaldi onun yanýnda
gerçek olmayan bir þekilde süzülüyordum
dönüþü olmayan bir yoldan.
öfke nöbetindeki nostalji
neþe dolu anlar.
içim üþüyordu
gölgeler düþerken
hissetmiyordum sanki ayaklarýmý
durmadan yürüyorum, gidiyorum
ayak önünde gölge ayaklar.
týpký yaþlý bir adam gibi
karanlýk tünelin boðazýnda ýþýðý beklemek
o sonu görmek
karanlýðýn gölgesinde
yolun sonu

Mehmet Demir
28.02.2022 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: