AYRILIKLAR MEVSİMİ

Ayrýlýklardýr suskun kalmýþ düþüncelerin tek kâbusu.
Sararan güz yapraklarýnýn serpiþtiði sokaklar onun mekanýydý.
Düþler âleminden yansýyan birkaç hayal kýrýntýlý duygu yýðýnaðýnýn tam da ortasýnda
Akýllarda korkudan kaskatý kesildiði,
Eski yaþanmýþ mazilerin ufacýk soðuk bir odanýn yaný baþýnda beliren yapa yalnýz gölgemin acziyle bütünleþtiði,
Âþýklarýn eski hatýra defterlerinde kaybolup giden duygu kokulu
Kýrýk kaçamak birkaç kelimeden ibaretti.

Büyüdüðüm sokaklarýmda aþk rüzgârlarýmýn savurduðu eski hatýralardýr korkusundan aklýmdan çýkmayan.
Ýçimde büyüyen yalnýzlýðýn sözcüklerin esaretinde silinip giden koskoca ömründür tecellisi.
Kimimizin ruhlarýnda içten içe büyüttüðü çocuksu tutkulu aþkýn tam da çýkmazýydý.
Yeniden doðan günle buluþma ümidiyle ayrýlan yüreklerin ezik hislerinde;
Gün oldu mevsimler alýp götürdü âþýklarý bilinmez diyarlarýna
Hepsinde belirsizliðin ötesinde,
Belki ellerin yeniden kenetlenme umuduyla büyüyen akýllardaki teselli histi.
Derin coþkularla sulanan âþýklar mezarlýðýna iki beden daha solup gitti.

O vakit yeni yeni aydýnlanan bir bahar gününde
Mis kokulu aðaçlarla süslenen sokaklar ardýnda
Kendinden habersizce aþký arayan tutkulu gençler,
Þehrin öte yanýnda sahille bitiþmiþ coþkuyla kýyýya vuran denizin eþliðinde
Ruhlarda amansýzca dolaþan belirtisiz bir his
Lakin bir türlü ayrýlýðýn korkusunu yenememiþken
Aþkýn ummanýnda yeniden gömülen kalp sesleri
Dermaný olmayan hastalýk misali kayýp aþk-ý hayalin sureti
Kuruyan gönül kýrýklýklarý,
Ufalanan yürekten gelen aciz sesler
Teþhisi malum olmayan vebalý yürekler
Ayrýlýðýn coþkulu akýþýna yine yenik düþmüþ bedenler
Kifayeti yetmeyen bir döngünün sonunda
Yeniden doðmak üzere gelecek baharý bekleyen aþkýn tohumlarý
Belki de bir gün ayrýlýk gardiyanýný yenecekler…

Sosyal Medyada Paylaşın: