ŞEHRİN KUYTU KÖŞESİNDEN İMKANSIZ AŞKA DAİR SON SESLENİŞ
Kayýp bir savaþtý belki de.
Gökyüzünden silinip giden yýldýzlar,
Aðýr bir gökyüzü ile kuþanmýþ insanlar,
Ufalýp giden hayaller örgüsü
Ve kayýp giden bir masum bebek yüzlü ruhun hazin öyküsü.
Sebepsizce yýðýlan yaþlý bedenden kalma sayfalar yýðýný bir tutam toprak
Sayfalara kazýnan bir hayatýn eski metinlerde kalma ýþýðýyla buluþan koca bir zaman süreci
Þafaklarýn keskin zamanlarýnda kaybolup giderken þehrin kuytu bir köþesindeki evde yeþeren hazin bir hayatýn,
Sözlerden uzak, duygularda ise kayýp bir ruhun yaþam savaþýydý bunca yaþanan mücadeleler.
Gün oldu kuru ekmekle doyurduðu zayýf bedeniyle þehrin uç sokaklarýnda kaybolurdu ara sýra
Elinde eski bir defter yüreðindeyse derin yaralarýn karmaþasýyla
Soðuktan titreyen üþüyen bedeniyle eski bir kaldýrýmla kesiþen bankta yaþanan hayatýn ta kendisiydi.
Yanýndan geçenlerin küçük aþaðýlayýcý bakýþlarýyla süzülen ruhun amansýz çilesiydi belli ki.
Bir gün yine geçtiði sokaklarýn bir köþesinde elinde eski defteriyle sayfalarýna iþlediði vakit
Gökyüzü kan kýrmýzý, kaldýrýmlar kap karanlýk
Esen rüzgârýn savurduðu ruhundan kayýp giden onca þeyin arasýnda bir ýþýktýr aralanan.
Caddenin hemen ötesinde göz göze gelmiþti utangaçlýðýn girdabýndaki bakýþlar
Þehir o ara ufaldý, küçüldü o kadar küçüldü ki birden defterindeki sayfalar dile gelir oldu
Kelimeler onu çaðýrýyor hecelerse ruhundan yansýyan duygularla buluþmak için can atýyordu
Evet, evet o vakit aþkýn yansýmayan yüzüydü gözlerine çarpan
Devlerin aþký gibiydi rüyalarda dahi var olan
Koca koca büyüyen kalemiydi artýk onun tek komutaný
Yazýyordu aþkýnýn emsali görülmemiþ destansý varlýðýný.
Kelimeler þevkle duygulara doðru taarruza geçtiklerindeyse
Kanayan yüreðin her damlasýyla koca evreni kaplayan aþktý onun ki gibiydi.
Gün batarken kayýp âþýkta yýldýzlarýn ardýnda kaybolup gitmiþti.
Gökyüzü bu aþký hiç bu kadar sevmemiþ, yýldýzlarsa adeta sarhoþ olmuþ gibiydi
Lakin o gece yüreðinden yansýyanlar aþýðý kör etmiþ yaþlý bedenini bitirmiþti.
Son defa kalemine zar zor sarýldýðýndaysa þunu diyecekti son not:
“Meðer ben aþký bu kadar imkânsýz bilmezdim,
Þimdi deðiþtim tanrým ben o eski adam deðilim”…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.