ben bu sabah sokaða utanarak çýkacaðým sevdiceðim... ne sevda býrakmýþýz geride çünkü ne söylenecek güzel bir söz. karný açlýktan aðrýyan çocuklarýn köpekleri obez hünkarlara çalýþtýðý siktiri boktan bir düzende içimden öfkeden baþka bir þey taþmadý bütün gece...
- ne yazýk...
seni düþündüm, seni düþündüm.... yine de ferahlamadý gönlüm.
þimdi hepsinden affetsem, senin göðsüme doldurduðun o güzel fesleðen kokusunu alýp gittikleri için affetmeyeceðim insanlarý.. ve iyi niyetimin bileklerini kesip kusacaðým öfkemi.
þiir yok artýk, þarkýlarla okunacak... sevmek tükendi ve sýyýrdýk dibini insan olma kardeþliðinin.
ve and olsun ki dünyada yüzüne tükürüp ölürse mezarýna iþeyeceðim. bu soysuz köpeklerin.
aç yatan her çocuk için.
Sosyal Medyada Paylaşın:
barisbazalka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.