dökülüyor yüzüm kalbinin sokaklarýnda dolaþtýkça yine de taze çimlerde yürüdüðümü düþünüyorum bazen Tanrý’ya kalsa, yüz yýl daha onarýlamaz bu doða.. ne çiçek, ne bi ot, ne aðaç...
ben biraz kendi yüzüme kýrgýným bu akþam radyoda o þarký çalmadýysa benim suçum sanki oturup karþýmda eþlik edeceðin.. kadehi kaldýrýp, ne bileyim... en kötüsü hükümete söveceðin. bir masa kurulmadýysa beyaz örtülü...
ama ne hazin deðil mi ? olsun demekten baþka bir þey gelmiyor elden kaldýrýp kadehi ellerini arýyorum havada havada garip bi is kokusundan baþka hiç bir þey olmuyor...
ben aþkýn bu dünyadaki anlamlarýndan anlamam Tanrý’m.. ama varsa cebinde benim için sakladýðýn bi kaç kýyak hakký.. o’na diliyorum bu gezegenin tüm güzel yollarýný kendimeyse biraz daha beyaz peynir.. ve senin içinde mümkünse, biraz daha.. iyisinden raký.
Sosyal Medyada Paylaşın:
barisbazalka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.